rejected: Αλήθεια…γίνονται όλα λίγο πιο εύκολα σε αυτή τη ζωή, όταν έχεις ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία;

Δ.Τ.: Καταρχάς, εγώ δεν έχω κανένα όνομα. Εγώ λέγομαι Τάρλοου. Ένα όνομα που δεν είναι τόσο γνωστό και με αυτό έκανα καριέρα. Με αυτό βγήκα στο επάγγελμα ως ηθοποιός και μετέπειτα σκηνοθέτης. Άρα, δεν μπορώ να επικυρώσω την ερώτηση. Αν ήθελα να κάνω χρήση άλλου ονόματος, θα το έκανα. Κράτησα το όνομα του πατέρα μου. Η σχέση με τον Καραγάτση είναι δεδομένη κι αυτό δημιουργεί πάντοτε δυσκολίες σε παιδιά και εγγόνια. Κυρίως, στα τέκνα, η βαριά σκιά από διάσημους γονείς, είναι εντονότερη. Δεν αισθάνθηκα ποτέ κανένα βάρος. Ίσως, φταίει ο τρόπος που μεγάλωσα. Φταίει και ο τρόπος με τον οποίο μου αφηγήθηκαν για τον Καραγάτση. Με τη γιαγιά μου, τη Νίκη Καραγάτση, ήμουν αγαπημένος – την έζησα ως τα 24 μου χρόνια.

rejected: Είναι εύκολο να σκηνοθετείς το “δέντρο της ζωής” σου;

Δ.Τ.:Όχι, γιατί απαιτείται μια απόσταση από τα πράγματα. Για να δημιουργήσεις πρέπει να έχεις μια απόσταση από το αντικείμενο. Στη περίπτωση του “Ευχαριστημένου”, της παράστασης που παρουσιάζω και στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ της Θεσσαλονίκης, συνάντησα μια δυσκολία, ακριβώς γιατί αναφέρεται σε πρόσωπα αγαπημένα της ζωής μου, που είναι ακόμα εν ζωή και μη. Το είχα εκφράσει στη μητέρα μου, που ήθελε το βιβλίο να το δει επί σκηνής. Ωστόσο, από τη στιγμή που το αποφάσισα, το είδα ως ένα ακόμη έργο. Μπόρεσα να το εμβολιάσω με το αναγκαίο χιούμορ, έτσι ώστε να μη γίνει μελό, δίχως να χάσει την συγκίνηση.

rejected: Λίγο πριν το Πάσχα, πως εκτιμάται τη φετινή χρονιά του “ΠΟΡΕΙΑ”;

Δ.Τ.:Ήταν μια ακόμα καλή περίοδος για το “ΠΟΡΕΙΑ”, με πολλές δράσεις, όλες οι παραστάσεις γνώρισαν επιτυχία, έγινε εγγραφή νέων μελών, ο “Γιούγκερμαν” έχει καθημερινά sold out, από τη πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα. Αλλά και οι άλλες παραγωγές που κάναμε δικαιώθηκαν. Το ποντάρισμα αποδείχτηκε σωστό. Αυτό το διάστημα “τρέχει” και η παράσταση του Άρη Μπινιάρη που είναι ένα καλλιτεχνικό γεγονός, για μένα. Έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές και πιστεύω θα παραμείνει στο ρεπερτόριο του θεάτρου μας, για πολύ καιρό. Ενδεχομένως, να ταξιδέψει και στο Φεστιβάλ Άνδρου, μα και στα ΔΗΜΗΤΡΙΑ.

rejected: Ο “Γιούγκερμαν” παρουσιάζεται με το Γιάννη Στάνκογλου και τη Ζέτα Μακρυπούλια. Ζέτα Μακρυπούλια-οι άνθρωποι έχουμε μάθει να βάζουμε τους καλλιτέχνες σε “κουτάκια”. Πόσο “ξίνισε” αρχικά και πόσο δικαιώθηκε στο τέλος, η επιλογή της Ζέτας Μακρυπούλια;

Δ.Τ.: Είναι δύσκολο να απαντήσω στην ερώτηση, γιατί πρέπει να μπω στη σκέψη άλλων ανθρώπων. Δεν ξέρω πως σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι, για μένα μοναχά μπορώ να μιλήσω. Οι επιλογές μου έχουν πάντα την καλλιτεχνικότητά τους, και το πως φαντάζομαι μια δημιουργία, δεν λειτουργώ με εμπορικά κριτήρια. Δεν επιλέγω ηθοποιούς με εμπορικό αντίκρισμα, παρά μόνο αν είναι ο ιδεατός για το ρόλο. Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι καλός ηθοποιός, σοβαρός επαγγελματίας, δουλευταράς, ακούει το σκηνοθέτη του. Όσο αφορά τη Ζέτα Μακρυπούλια, καταλαβαίνω τις όποιες ενστάσεις…και στο παρελθόν υπήρξαν συνάδελφοι που είχαν μιλήσει με μάλλον απρεπή τρόπο. Τελικά, το πήραν πίσω. Πρόκειται για σοβαρή επαγγελματία. Η Ζέτα προσήλθε “μετά φόβου Θεού, πίστεως” στην πρόβα, εξαιρετικά μετρημένη και επιφυλακτική γι αυτό που πρόκειται να κάνει-αν θέλετε και ελαφρώς φοβισμένη. Στη διάρκεια των προβών μου έδειξε την σοβαρότητά της, την ευγένεια και τη δοτικότητά της. Η Ζέτα έχει ένα αστικό ήθος που μου άρεσε πολύ. Το αν “δικαιώθηκε” ή όχι, κοινό και κριτικοί θα αποφανθούν. Εγώ, πάντως, σε καμία περίπτωση, δεν μετάνιωσα την επιλογή μου.

rejected: Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας σοβαρός παραγωγός, στο χώρο, σε ότι αφορά το οικονομικό κομμάτι. Τα θεατρικά προγράμματα των παραστάσεων του, είναι σοβαρής ποιότητας αποτελέσματα, στο θέατρο υπάρχει αρχείο όλων των θεατρικών προγραμμάτων, το δε site του ΠΟΡΕΙΑ είναι εξαιρετικά λεπτομερές. Αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα το 2019 στο ελληνικό θέατρο, εσείς τα κάνετε ως εξαίρεση στο κανόνα. Τελικά, αξίζει να προσφέρεις τόση ποιότητα με οικονομικό κόστος και στο δια ταύτα, το αντιλαμβάνεται και κανείς; 

Δ.Τ.:Η σιωπή μου. Το θέμα είναι γιατί κάποιος κάνει αυτή τη δουλειά. Τί έχει μεγαλύτερη σημασία. Δεν είμαι επαγγελματίας παραγωγός, είμαι ηθοποιός-μεταφραστής και μια δεκαετία σκηνοθέτης. Δούλεψα ως ηθοποιός για πάνω από 25 χρόνια, περνώντας από πολλά θέατρα και έχω δει το τρόπο που λειτουργούν παραγωγοί και θεατρικές ομάδες, οπότε ξέρω τι πρέπει να κάνω και όχι. Δεν θα μπορούσα να μειώσω, να αδικήσω, να αφήσω απλήρωτο κόσμο. Δεν είναι της αγωγής μου, δεν είναι του τρόπου μου, ούτε γιατί έχω μια τεράστια περιουσία όπου μπορώ να δίνω χρήματα αβέρτα. Το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ λειτουργεί τα τελευταία 15 χρόνια με βάση τα εισιτήρια του και τις όποιες ευγενικές χορηγίες δεχθήκαμε. Οπότε, οφείλω να είμαι πολύ προσεκτικός στο τρόπο που εργάζεται ο κόσμος και πληρώνεται, γιατί εξαρτώνται οικογένειες από το ΠΟΡΕΙΑ. Δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις στη ποιότητα ενός θεάματος, βάζοντας  10 χιλιάδες ευρώ για να εισπράξω 100. Και αυτό το λέω, γιατί ξέρω ότι γίνεται. Ούτε μπορώ να αφήσω ηθοποιούς να πληρώνονται με μισθούς “γαλέρας”. Ότι δεν θέλω να μου κάνουν, δεν το κάνω. Από την άλλη, δεν κάνω θέατρο για να κερδίσω χρήματα. Ότι χρήματα μπαίνουν, επανεπενδύονται στο θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, για να βγούνε τα θεατρικά προγράμματα, να κάνουμε ένα καλύτερο αρχείο, για να έχουμε ένα καλό site. Γιατί αυτά θέλουν χρήματα και δεν μπορούν να γίνονται δωρεάν. Όσοι τα κάνουν πληρώνονται. Οπότε, το ερώτημα θα έπρεπε να είναι “γιατί κάνει κάποιος αυτό το επάγγελμα και πως το ασκεί”.

rejected:Το Κ.Θ.Β.Ε. έχει ανανέωση θητείας των Αναστασάκη-Τσιμά, με πολλά προβλήματα από το Σ.Ε.Η. Στο Στάθη Λιβαθηνό στο Εθνικό Θέατρο, όπως και στο Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο πρόεδρο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, υπήρξε παράταση θητείας μέχρι τέλος καλοκαιριού. Πώς σχολιάζετε όλα αυτά και τί “προβλέπει” το “δελτίο καιρού” σας;

Δ.Τ.: Δεν είναι πρέπον να σχολιάζουμε τα πεπραγμένα καλλιτεχνών και διοικητικών βασικών πολιτιστικών θεσμών, σαν να είμαστε στο σαλόνι του σπιτιού μας. Ο Στάθης Λιβαθηνός και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος διέγραψαν τη πορεία τους, με τα θετικά τους και προβλήματα-δεν γίνεται σε τόσο μεγάλους φορείς, να μη συμβαίνουν και κάποια λάθη. Ο δε Αναστασάκης φαίνεται να τα πήγε πολύ καλά, γνωρίζω και τους τρεις κυρίους. Δεν μπορώ να προβλέψω τίποτα, ειδικά όταν υπάρχουν και πολιτικές επιλογές. Δεν γνωρίζω κάτι στην πραγματικότητα. Όπου έχει χρειαστεί να δώσω φώτα και άποψη, το κάνω με γνώμονα το καλό αυτών των οργανισμών κι όχι το δικό μου. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τέτοιου είδους θέσεις. Η άποψη μου, έτσι, γίνεται και πιο καθαρή. Υπήρξαν πάντως θετικά σε όλους και ελπίζω από τους όποιους επόμενους, να υπάρξει μια “συνέχεια”.

rejected: Στα εικοσάχρονα του ΠΟΡΕΙΑ, στο από εδώ και πέρα, τί σας τριβελίζει το μυαλό γι αυτό το χώρο και θέλετε να πράξετε; 

Δ.Τ.: Κάθε φορά, όπως λέει και ο Νίκος Καρούζος, “οι αισθήσεις με πάνε στις αισθήσεις”. Αυτό το διάστημα, επιθυμώ την επανασύνδεση μου με το ποιητικό θέατρο. Οπότε, σχεδιάζω για τα επόμενα τρία χρόνια να κάνουμε παραστάσεις που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη ποίηση. Του χρόνου φιλοδοξώ να κάνω μια παράσταση βασισμένη στην ελληνική ποίηση, από Σαπφώ μέχρι ποιητές των ημερών μας, με κορμό ένα ποίημα του Εμπειρίκου, σε δραματουργία του Στρατή Πασχάλη. Το έχω ανάγκη και στόχο να μην έχω “υποχρέωση” το πολύ-πολύ μεγάλο κοινό. Αυτή τη στιγμή, ο “Γιούγκερμαν” μια πολύ μεγάλη παραγωγή από όλες τις απόψεις, έπρεπε να κάνει κάποια εισιτήρια, αλλιώς θα ήταν ζημιογόνα. Αυτό με έχει κουράσει ως έγνοια. Θα ήθελα να κάνω πράγματα, που να έχουν περισσότερο “τράτο” για αποτυχία-όχι αποτυχία, δεν είναι ποτέ στόχος-αλλά, να μην απευθύνονται σε ένα τόσο μεγάλο κοινό. Η παράσταση για την ελληνική ποίηση θα λέγεται “Δόξα Κοινή” θα ήθελα να είναι κάτι πιο προσωπικό και μικρής κλίμακας, με νέους ηθοποιούς που αυτό το διάστημα κάνουμε ακρόαση. Είναι μια καλή ευκαιρία για το κόσμο να ξαναθυμηθεί την ισχυρή πλευρά της Ελλάδας που ξεχάσαμε-τη ποιητικότητα της.

rejected: Μου δίνετε την αίσθηση ενός εξαιρετικά οργανωμένου ανθρώπου…σε τί δεν έχετε πειθαρχία; Στο αίσθημα;

Δ.Τ.: Δεν ξέρω τι αίσθηση δίνω σε εσάς…Πολλοί λένε ότι είμαι απόμακρος, ψυχρός και σνομπ. Στη πραγματικότητα, είμαι ένας φοβικός άνθρωπος, σε ότι αφορά την ανθρώπινη επαφή. Δεν μπορώ τους χώρους με τους πολλούς ανθρώπους. Δεν τα πάω καλά με τη κοινωνικότητα. Οργανωμένος και πεισματάρης είμαι. Αυτό που θέλω να κάνω, θα το κάνω. Δεν το βάζω εύκολα κάτω. Όταν ξεκίνησα το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, μεταξύ σοβαρού και αστείου το αναφέρω….”ε, εντάξει, θα κάνει το κέφι του 2-3 χρόνια και θα το κλείσει”. Αυτό το άκουσα, με πείσμωσε, και πέρασαν 20 χρόνια και-να-είμαστε εδώ. Και όχι μικρότεροι, αλλά μεγαλύτεροι στο ΠΟΡΕΙΑ, από όταν ξεκινήσαμε. Το βασικό χαρακτηριστικό μου είναι η πίστη σε ένα όραμα και την ανθρώπινη επικοινωνία. Ποτέ δεν κάνω παραστάσεις αν δεν με συγκινεί βαθιά κάτι. Γι αυτή τη φόρτιση οφείλω και να είμαι-ταυτόχρονα-ψύχραιμος. Μπορεί να μην είμαι εκδηλωτικός και σίγουρα δεν είμαι αυτό που λένε πολλοί….”αγαπησιάρης”. Δεν είμαι “αγαπησιάρης”.

rejected:Τί σας λείπει από την Άνδρο;

Δ.Τ: Μου λείπει όλη η Άνδρος, εδώ και μήνες. Πίστευα ότι θα πήγαινα το Πάσχα, αλλά λόγω κινηματογραφικών γυρισμάτων, θα πρέπει να είμαι στο εξωτερικό. Αυτό ήταν πλήγμα για μένα και τη μητέρα μου. Την έχω πεθυμήσει την Άνδρο. Μου λείπει το σπίτι μας, το μελτέμι. Λείπει και στα παιδιά μου.

rejected: Μιας και αναφέρατε τα γυρίσματα της ταινίας…πόση ώρα σας πήρε να πείτε το “ναι” ακούγοντας το ρόλο;

Δ.Τ.:Δεν με ταλαιπώρησε. Η επαφή με το Κώστα Γαβρά ήταν θερμή. Με έπεισε η ευγένεια και η οξύτητα του βλέμματός του. Αλλά, πριν αυτό, είχε προηγηθεί ένα βίντεο που του έκανα, καθότι ο Γαβράς πραγματοποίησε κάστινγκ. Έκανα, λοιπόν, ένα βίντεο ως Ευκλείδης Τσακαλώτος και έβαζα μέσα διάφορα-μισά ελληνικά, μισά αγγλικά, το έκανα χιουμοριστικά-ένας αχταρμάς ήταν και το διασκέδασα πολύ! Συνήθως, ότι διασκεδάζεις εσύ, το διασκεδάζουν και οι άλλοι. Κι έτσι έγινε και του άρεσε.

rejected: Το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, θα θέλατε κάποια στιγμή να πραγματοποιήσει μια καλοκαιρινή παραγωγή αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο και γιατί όχι περιοδεία και σε όλη την Ελλάδα; Σας έχει απασχολήσει;

Δ.Τ.: Εγώ για να μπορέσω να δημιουργήσω κάτι χρειάζομαι λίγο χρόνο. Και ξεκούραση, δεν είμαι πια 25 χρονών. Μου προξενεί εντύπωση που άνθρωποι μπορούν και πηγαίνουν από παράσταση σε παράσταση και από σκηνοθεσία σε σκηνοθεσία. Το βιοπορισμό τον καταλαβαίνω και την “πείνα” να κάνεις πράγματα. Αλλά, εγώ δεν μπορώ να τα κάνω τόσο εύκολα αυτά τα πράγματα. Μου είναι πολύ δύσκολο και οδυνηρό να τα κάνω τόσο εύκολα. Το να δημιουργήσεις παράσταση σε ανοιχτό χώρο, μου φαίνεται πολύ δύσκολο για να το κάνω τόσο …απλά. Η αρχαία τραγωδία, αν δεν έχω κάνει μελέτη, δεν έχω μια σαφή ιδέα στο κεφάλι μου-ποτέ δεν θα το επιχειρήσω. Δεν μπορώ “ελαφρά τη καρδία” να κάνω κάτι. Μου είναι αφόρητο…Μπορεί κάποια στιγμή να το δοκιμάσω, αλλά αφού όλοι το δοκιμάζουν, γιατί σώνει και ντε κι εγώ; Δεν το βρίσκω απαραίτητο, να θες να κάνεις ότι κάνουν όλοι οι άλλοι.