Ο Μανούσος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο, τρία τραγούδια που ακούει στο δρόμο για το ταξίδι προς Θεσσαλονίκη, για τη παράσταση κι άλλα τρία που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Γειά σας,

Τρία πράγματα που παίρνω πάντα μαζί μου; Χα! Ακουστικά!
Αναπόσπαστο κομμάτι κάθε διαδρομής μου, μικρής ή μεγάλης, ποδαράτος ή στη μηχανή είναι τα ακουστικά μου.

Κυριολεκτικά, από όταν ξεκίνησα να κυκλοφορώ, δεν υπήρχε πιο τρομακτική στιγμή από όταν συνειδητοποιούσα ότι έχω ξεχάσει τα ακουστικά μου, στο σπίτι. Η μουσική είναι το σάουντρακ κάθε διαδρομής μου και ομολογώ, πολλές φορές, έχω αργήσει σε ραντεβού, επειδή έψαχνα το κατάλληλο τραγούδι για να με συντροφεύσει μέχρι το σημείο συνάντησης.

Επίσης, το βιβλίο.

Αγαπώ πολύ το διάβασμα , και όταν επενδύω σε ένα καινούριο βιβλίο θα προσπαθήσω να ξετρυπώσω μερικά λεπτά, όπου κι αν είμαι για να διαβάσω μερικές σελίδες ακόμα. Στο μετρό έχω τελειώσει τα περισσότερα βιβλία μου, εξάλλου. Αυτή την περίοδο διαβάζω το «Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρυ Τζέιμς, μικρό και περιεκτικό και σημαντική προσθήκη στη λογοτεχνία τρόμου αν σκεφτείς ότι είναι γραμμένο το 1898.

Και τρίτο θα πω, το σημειωματάριο μου.
Οπότε και μουσική ακούω και λογοτεχνία διαβάζω, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που ανά καιρούς πειραματίζομαι και με τη μουσική σύνθεση και με τη συγγραφή. Και επειδή, όπως είχε αναφέρει και ο Lynch, δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα για έναν δημιουργό από το να ξεχάσει μια καλή ιδέα, πάντα κουβαλάω ένα μικρό σημειωματάριο ή τυχαία φύλλα χαρτί που μετά χρήζουν ανασυναρμολόγησης και αποσαφήνισης .

Ένα στιχάκι, μια ιδέα για μια μικρή ιστορία ή ακόμα και κάποιο ημίτρελο όνειρο , έχουν άλλη αξία ως απτή σημείωση – σε σύγκριση με τα Notes του smartphone.

Τρία τραγούδια για το ταξίδι από Αθήνα, για Θεσσαλονίκη;
Δεν είχα πιο δύσκολο, τρία μόνο; Ταλαιπωρήθηκα.
Λοιπόν, θα κλέψω στο πρώτο, λέγοντας ότι δεν έχει υπάρξει ταξίδι που να μην ακούσω ολόκληρο τον δίσκο του Official Soundtrack από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», γραμμένο από την ιδιοφυία Howard Shore  και εκτελεσμένο από την φιλαρμονική του Λονδίνου . Τρεις ώρες και σαράντα λεπτά, που ξαναζώ κάθε καρέ των ταινιών.
Δεύτερη επιλογή μου, θα είναι το τραγούδι «Mountains» από την εγχώρια αριστοτεχνική μπάντα «Socrates drunk the conium».

Ένα τραγούδι θρύλος στην εποχή της progressive rock του ’70 που συνδυάζει ήχους από δημοτικά τραγούδια της Βόρειας Ελλάδας και του ροκ ήχου. Τρίτο και τελευταίο άκουσμα, δεν μπορεί να είναι άλλο, από το τραγούδι του πειραματικού καλλιτέχνη Igorrr εξ Γαλλίας. Συγκεκριμένα το κομμάτι «ieuD» που παντρεύει αψεγάδιαστα τον σκληρό ήχο του Death Metal, την ηλεκτρονική μουσική και τα κλασσικά φωνητικά από τους ασύλληπτους Aphrodite Patoulidou και Laurent Lunoir. Εκρηκτικό.

Τώρα για τους επί προσωπικού μου στόχους για το έτος.
Κάθε χρόνο το λέω, κάθε χρόνο του κουτσοκαταφέρνω οπότε και για φέτος στόχος μου είναι να διαβάζω περισσότερο, η λογοτεχνία είναι η διέξοδος μου και επειδή εκτός από χόμπι είναι και skill εξασκείται. Όσο περισσότερο αφιερωθώ σε αυτή, τόσα περισσότερα θα μου γυρίσει πίσω και η ίδια.
Εκτός αυτού, ελπίζω φέτος να βρω χρόνο αρκετό, ώστε οι μουσικές μου σπουδές να μην μείνουν στάσιμες. Συγκεκριμένα, τον τελευταίο χρόνο μαθαίνω κρουστά και η μελέτη είναι πολύ σκληρή και δύσκολη. Το’χουμε όμως, στα χνάρια που χάραξε ο John Bonham.

Τέλος – και σημαντικότερο όλων- θα ήθελα ( πάρα πολύ , αλήθεια ) φέτος να δώσω λίγο παραπάνω βάση στον ύπνο μου. Να του δώσω προτεραιότητα και να μην τον βλέπω ως έναν αναλώσιμο πόρο. Θέλει δουλίτσα το πράγμα, αλλά δε βαριέσαι;

• Ο Μανούσος Γεωργόπουλος συμμετέχει στη θεατρική παράσταση “Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα “, μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας, που παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ της Θεσσαλονίκης, Παρασκευή 9 , Σάββατο 10 και Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024, σε σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ντέλλα.