
κείμενο | ελένη δημοπούλου */* φωτογραφίες | αρχείο ελένης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
πιστεύω στον άνθρωπο
Τα τελευταία χρόνια, με αφορά περισσότερο η δουλειά μου, με αποτέλεσμα τον πρωινό μου καφέ να τον πίνω σε ένα χώρο, στην πρώην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού που τον έχω μετατρέψει σε γραφείο.
Έναν χώρο που τον έχω φτιάξει με πολλά λουλούδια, ένα ήρεμο περιβάλλον που με βοηθάει να συγκεντρώνομαι, να σκέφτομαι τα επόμενα βήματα της ομάδας Εν Δυνάμει. Ο πρωινός καφές δεν είναι ένας. Είναι ένας καφές “διαρκείας” που κρατάει μέχρι το μεσημέρι με πολλά τηλεφωνήματα παράλληλα. Έχω καταφέρει με τα χρόνια φιλία, παρέα και κοινωνικές συνευρέσεις να έχουν απόλυτο συνδυασμό με τη δουλειά μου να είναι συνεργάτες που αγαπώ και εκτιμώ πολύ και με αυτούς να μοιράζομαι τη δουλειά μου.
Related posts:
εκείνος που δεν ονειρεύεται
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
ένα μικρό θαύμα, κάθε ημέρα
αστέρι αληθινό
ο "Αίας" δεν αγάπησε τα όπλα...
η μικρή Αθανασία γράφει στη μεγάλη Αθανασία