Δεν είμαι ούτε ζωγράφος, να σε φανταστώ με ένα λευκό φόρεμα κι ένα ψάθινο καπέλο και με ευκολία να αποτυπώσω το πρόσωπό σου πάνω στο χαρτί.
Ούτε ρομαντικός είμαι, να γράψω το όνομά σου με λουλούδια στο δρόμο κάτω από το παράθυρό σου, ούτε τόσο τρελός, να γράψω “σε θέλω” στον απέναντι τοίχο.
Ψάχνω να βρω σε τι είμαι καλός και τελικά διαπιστώνω, μάλλον σε τίποτα! Θυμάμαι που κάποτε ήμουν καλός στις σούζες με το ποδήλατο, αλλά είμαι πια πολύ μεγάλος, κι άλλο τόσο σοβαρός, για να σε εντυπωσιάσω περνώντας έτσι από μπροστά σου! Το πιθανότερο, να σε χάσω για πάντα- (το κάνω εικόνα και γελάω μόνος μου!)

Ούτε μαγειρεύω καλά, ούτε χορεύω επιδέξια, ούτε λίγο πλούσιος δεν είμαι, για να σου αγοράσω όλο τον κόσμο. Για να σου τάξω αστέρια και ροδοπέταλα, είμαι πολύ ρεαλιστής.  Ούτε μπορώ να σου υποσχεθώ ότι όλα θα πάνε καλά, ότι όλα θα είναι εύκολα, θα μοιάζουν ιδανικά, σαν σε ταινία, ούτε ότι δεν θα έρθουν ποτέ άσχημες μέρες.

Σκέφτομαι ότι είμαι απλώς ένας άνθρωπος, και σαν άνθρωπος απλός, το μόνο που μπορώ να κάνω καλά, είναι να σε αγαπήσω.  Και σαν πεισματάρικο γαϊδούρι- όπως με αποκαλούν συχνά τελευταία- το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου υποσχεθώ ότι με πείσμα θα προσπαθώ. Θα προσπαθώ να είσαι καλά κάθε μέρα, μα κι αν δεν είσαι, θα προσπαθώ να σε κάνω να χαμογελάς. Κι αν δε μπορώ, γιατί άνθρωπος είμαι, θα είμαι εδώ για να κατσουφιάζουμε μαζί. Και στις άσχημες μέρες, με πείσμα θα στέκομαι εδώ, να σε αγαπώ.

Δεν ξέρω, τελικά, να κάνω και πολλά πράγματα πολύ καλά. Ένα, όμως, ξέρω ότι θα το καταφέρω, ο κόσμος να χαλάσει. Θα είμαι εδώ.

Τι λες;