Και ποιος ορίζει τι είναι ταιριαστό στον έρωτα; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να κρίνει , να ταιριάξει ή να αφορίσει αυτό που νιώθει η καρδιά; Ποιος είναι αυτός που αυθαίρετα ράβει το κουστούμι του κι εκείνος μετά καλείται να χωρέσει μέσα; Ποιος μπορεί να τον εμφιαλώσει, να του κολλήσει μια πιασάρικη ετικέτα- για να αρέσει σε όλους- και να τον σφραγίσει καλά για να μην παίρνει αέρα;

Σε έναν κόσμο που – κάποιοι- παλεύουμε για το αυτονόητο, για την αποδοχή του διαφορετικού, για το σεβασμό της μοναδικότητας του ανθρώπου, η ομοιομορφία έρχεται σαν σύγχρονος προκρούστης και ακρωτηριάζει ό, τι περισσεύει.

Όταν όμως η καρδιά χτυπάει, όταν το μυαλό τρελαίνεται, όταν οι παλάμες ιδρώνουν και τα γόνατα τρέμουν, δεν υπάρχουν στεγανά. Όταν η νύχτα δεν περνά, όταν η λαχτάρα και η προσμονή σε πνίγουν, όταν το πάθος βράζει μέσα σου, δεν χωράνε στερεότυπα. Δεν υπάρχουν κριτήρια, κανένα φύλο, ηλικία, χρώμα, καταγωγή, θρησκεία ή κοινωνικό στάτους, δεν είναι μη αποδεκτά, όταν ονειρεύεσαι με μάτια ανοιχτά, όταν ο πόθος έχει ριζώσει μέσα στο κορμί σου.

Σταμάτα να φοβάσαι καθετί δε σου μοιάζει, να απορρίπτεις καθετί δεν ταιριάζει με το προφίλ που έχεις χτίσει (εσύ ή η κοινωνία) τόσα χρόνια στο μυαλό σου, να αποφεύγεις καθετί παρεκκλίνει από το «πρέπον», το «ορθό», το «φυσιολογικό». Ο Έρωτας μπορεί να έχει διαφορετικό πρόσωπο, όνομα, άρωμα, από αυτό που είχες φανταστεί. Μη σε τρομάζει το «απ’ αλλού φερμένο», ίσως αυτό να είναι και το τίμημα για να είσαι ευτυχισμένος. Ίσως να πρέπει να κάνεις την υπέρβαση, να ξεπεράσεις κόμπλεξ, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, να αποδεχτείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, να αποδεχτείς τη δική σου ιδιαιτερότητα, για να νιώσεις ελεύθερος. Και πίστεψέ με, τότε είσαι αληθινά ευτυχισμένος, όταν είσαι ελεύθερος!

Σε έναν κόσμο γεμάτο κόπιες και κακέκτυπα, ψάχνουμε να βρούμε κάτι γνήσιο, κάτι αυθεντικό. Σε έναν κόσμο που καλουπώνει μυαλά, ας αφήσουμε ελεύθερη την καρδιά, μήπως επιτέλους γίνει λίγο καλύτερος. Πιο αληθινός θα γίνει σίγουρα!

Ξεκαλουπώσου λοιπόν! Και πέσε με τα μούτρα!