Ο “Αρίστος” του Γιώργου Παπαγεωργίου ξανά Θεσσαλονίκη. Ναι, ναι. Αυτή η παράσταση που θα έπρεπε να έχει ρίζες την Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να μην επιστρέφει συνέχεια στον τόπο της. 10 Μαΐου στο Γεντί Κουλέ. Στο μέρος που της πρέπει. Φιλαρέτη Κομνηνού, Μιχάλης Οικονόμου και Γιώργος Χριστοδούλου, στην παράσταση που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη, “ο Γύρος του Θανάτου”.

Αυτές τις μέρες, το δημοφιλές θεατρικό έργο “Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα” παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ. Μια έντιμη παράσταση, σε ένα μπουλβάρ που κι αν δεν είναι επίκαιρο, έχει “καθαρές” γραμμές ερμηνείας τόσο από το Δάνη Κατρανίδη, όσο και από την Παναγιώτα Βλαντή. Έως την Κυριακή, στο θεατρικό χώρο του Παύλου Παλάκα κι έπειτα περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα.

Στον ίδιο χώρο, Πέμπτη και Παρασκευή- 9 και 10 Μαΐου- παρουσιάζεται το “Άγημα Τιμών” του Νίκου Βασιλειάδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. Ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από τον εξαιρετικό ηθοποιό, τον Γιάννη Καραμφίλη. Ο Γιάννης, μέσα από αυτή την παράσταση, σου επαληθεύει, για μία ακόμη φορά, το πόσο σημαντικός ηθοποιός είναι.

Στο θέατρο Τ, η προπώληση της “Φόνισσας” του Παπαδιαμάντη, που παρουσιάζει η Πειραματική Σκηνή της “Τέχνης” σε σκηνοθεσία Πάνου Δεληνικόπουλου, ξεκίνησε εξαιρετικά, με το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται να είναι sold out, και ελάχιστα εισιτήρια να υπάρχουν για το Δευτερότριτο. Τέλος, επανέρχεται – στο Vis Motrix αυτή τη φορά- το “Γκλόρυ Νταίηζ”, σε σκηνοθεσία Κλαίρης Χριστοπούλου, από 2 έως και 7 Μαΐου.

…και ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει νεανική πρόταση στη πόλη;

Ο Νίκος Ορτετζάτος υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία στο “Μπουλούκι- το τραγούδι του ανέμου” που παρουσιάζεται από το Eclipses Group Theater, από 3 έως και 8 Μαΐου, στις 21.00 μ.μ.. Εκεί που ο έρωτας τυλίγεται στο θέατρο και τις νότες. Καλλιτέχνες στη δεκαετία του ’20 και του ’30, με μια βαλίτσα στο χέρι και μια “άγρια” μοναξιά. Αποτύπωση εποχής και μελωδίας, με ένα θίασο που απαρτίζεται από τη Μαρία Αλεξανδρίδου, τη Μαρίνα Γκούμλα, τον Δημήτρη Δάγκαλη, τον Μιχαήλ Νικολάου και τη Μαρία Ράπαντα. Να το δεις, για να νιώσεις τί παράγει αυτή η πόλη.

…και ποιος σου είπε ότι ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη;

Εγκαίνια απόψε στο ανακαινισμένο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ, με το “Χελιδόνι” του Γκιλιέμ Κλούα, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα. Ένα έργο που παιζόταν για δύο σεζόν στην Αθήνα, στο ΜΙΚΡΟ ΓΚΛΟΡΙΑ και κατέκτησε με δάκρυ γλυκό, τις καρδιές των θεατών. Η -εξαίρετη- Σοφία Σειρλή και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, σε μια παράσταση για την ανθρωπιά. “Αγάπη. Μιλάς εσύ για αγάπη και δεν διστάζεις στιγμή, να έρθεις εδώ και να μου πεις κατάμουτρα ότι εγώ σκότωσα το γιο μου. Αυτή είναι η αγάπη σου; Αυτή είναι η συμπόνια σου; Μιλάς για την αγάπη, λες και σου ανήκει, λες και είσαι ο εφευρέτης της. Λυπάμαι, αγόρι μου. …Η καρδιά σου θα γιατρευτεί, όπως γιατρεύτηκε ο πνεύμονας σου. Θα υπάρχει το τραύμα, μα θα αρχίσει πάλι να χτυπάει δυνατά. Και θα είναι ωραίο να γίνει έτσι”.

.. και ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει η πρόταση για αυτή την εβδομάδα;

Πάλι, πάλι, το λέω και το φωνάζω ξανά. “Υπηρέτης δύο αφεντάδων”. “Να σέβεσαι και να ακούς τις επιθυμίες σου. Αυτό που θέλει η ψυχή σου είναι εκεί”. Μια νεανική ομάδα σε ηλικία και ψυχή, με τον καλύτερο σκηνοθέτη της Θεσσαλονίκης-και βάλε!-είναι η απάντηση στην ανία του “μια από τα ίδια” του θεάτρου. Μια παράσταση τόσο art όσο και με τόσο γέλιο. Ώρες θα μπορούσα να μιλάω γι αυτήν και για τα παιδιά (ένα-ένα) και να μη τελειώνω που -μια γροθιά-κάνουν λίμπα το σανίδι του Κ.Θ.Β.Ε.. “Η ψυχή αναγνωρίζει μόνο τη προσωρινή ευτυχία”. Έως αυτή τη Κυριακή, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.  “Να φυτεύεις τριαντάφυλλα στο δρόμο σου, κι ύστερα να τα κόβεις και να τα χαρίζεις”. Μη τυχόν και δεν…

Τελειώνοντας, ρώτησα την Λουκία Μιχάλοπουλου που πρωταγωνιστεί στη “Γίδα ή ποιά είναι η Σύλβια”, ποιό ήταν το κέρδος της από την παράσταση στο κείμενο του Άλμπι. Κι εκείνη απάντησε….