
κείμενο | άννα-μαρία χατζή */* φωτογραφίες | άννα-μαρία χατζή */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
μικρές εκδρομές- μεγάλες χαρές
Κάποτε, ήμουν παιδί δημοτικού, όταν ο μπαμπάς μου έφερε ένα βιβλίο με τίτλο «τα πουλιά της Ελλάδας». Όχι βιβλίο, τόμος! Το ξεφύλλιζε και έβλεπε τις φωτογραφίες των πουλιών, διάβαζε τα ονόματα και μου έλεγε που μένει το κάθε ένα, πόσο έξυπνα είναι τα πουλιά, πώς κάνουν φωλιές, πώς μεταναστεύουν, πώς κελαηδούν, τι τρώνε και γενικά έλεγε ο καημένος, αλλά εγώ τότε σκεφτόμουν: «πωωωω τι βαρετό, να παρατηρείς πουλιά, πολύ γεροντίστικο!».
Είκοσι χρόνια μετά, λούζομαι τα «γεροντίστικα» χόμπι. Γιατί εκτός από το κέντημα, το ράψιμο και το φυτολόγιο, ανακάλυψα τη μαγεία (κι εδώ γουρλώνει τα μάτια της, η μικρή Άννα-Μαρία) του να παρατηρείς και να φωτογραφίζεις πουλιά. Όλα φυσικά ξεκίνησαν από τη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου στην οποία ζω κοντά τους τελευταίους μήνες. Θα μου πεις, γιατί στη Θεσσαλονίκη δεν έχετε το Δέλτα του Αξιού; Έχουμε! Πήγα; Όχι (δηλαδή ναι, αλλά μικρή, τότε που σνόμπαρα). Τώρα είναι πάνω – πάνω στη λίστα μου. Μια μέρα λοιπόν, τυχαία σταμάτησα στο παρατηρητήριο των ροζ φλαμίνγκο εκεί στο Μεσολόγγι και ακολούθησα έναν από τους πολλούς δρόμους που μπαίνουν μέσα στη λιμνοθάλασσα και μπορείς να δεις από αρκετά κοντά αυτά τα ροζ θαύματα της φύσης. Και αυτή ήταν η αρχή. Από τότε φωτογραφίζω, διαβάζω, μαθαίνω, βλέπω ντοκιμαντέρ και πραγματικά είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Αν δεν ήμουν μάλλον δεν θα έμπαινα στον κόπο να αφιερώσω ένα ολόκληρο κείμενο γι’ αυτό.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη, ΓΕΜΑΤΗ όμως λίμνες και ποτάμια και συνεπώς υγροβιότοπους που φιλοξενούν πλήθος εντυπωσιακότατων πτηνών! Σου προτείνω λοιπόν, να επισκευτείς έναν από αυτούς. Σίγουρα κάποιος θα είναι κάπως κοντά σου. Είναι μια εναλλακτική εκδρομή που θα σου προσφέρει πολλή χαρά και δέος. Όταν βλέπεις ένα ζώο στο φυσικό του περιβάλλον από κοντά (ή τέλος πάντων όσο κοντά μπορείς να είσαι) σου δημιουργείται ένα πολύ μοναδικό συναίσθημα. Νιώθω ότι παρατηρώντας τα πουλιά είναι να βλέπω όλη τη σοφία της φύσης live. Ο τρόπος που επικοινωνούν, που στέκονται, που τρώνε, που ψαρεύουν, που πλένονται, που ξεκουράζονται, που προσαρμόζονται είναι φο-βε-ρός. Για να μην πω για τις φωλιές και για το τι καλλιτέχνες είναι! Δεν μπορώ να στο περιγράψω αλλιώς όλο αυτό, είναι εμπειρία και αλήθεια πρέπει να το ζήσεις. Εσύ εδώ θα δεις 20 φωτογραφίες από το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό που διάλεξα με κόπο, γιατί σύνολο είναι 2.020 και όλο αυξάνονται. Ό,τι και να κάνουν αυτά τα πλάσματα είναι εντυπωσιακά και δεν χορταίνω να τα φωτογραφίζω.
Related posts:
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Η Ρωσία και τα τρένα της
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Στο κεντρικό Ζαγόρι, στη χαράδρα του Βίκου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
ω, γλυκύ μου Έαρ