Οι σημειώσεις του Απόστολου Τζίμα

Οι σημειώσεις του Απόστολου Τζίμα

15/10/2025

κείμενο Ι απόστολος τζίμας */* φωτογραφίες | αρχείο απόστολου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

η "θάλασσα" του...

Πρώτος καφές. Εκείνος ο πρώτος που σε βάζει ξανά σε ρυθμό, μετά από μέρες γεμάτες πρόβες, άγχος, προσμονή. Και πάλι η πρεμιέρα. Το ίδιο καρδιοχτύπι, σαν να ήταν η πρώτη φορά. Από τα Γιάννενα στη Θεσσαλονίκη, δυο πόλεις που με μεγάλωσαν, που κουβαλούν μνήμες και φίλους. Αυτή τη φορά όμως, ανάμεσα στο κοινό ήταν οι δικοί μου άνθρωποι. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, τα αδέρφια μου.. Παρόντες, στη σκηνή πίσω από τη σκηνή, με την αγάπη και τη στήριξή τους. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι όσο μακριά κι αν ταξιδέψεις, η οικογένεια στέκει πάντα εκεί, σαν σταθερή ομπρέλα.

Το Seawall του Simon Stephens ένα έργο λιτό και δυνατό, που μιλάει για την αγάπη, την απώλεια, το κενό και την τρυφερότητα της ζωής. Από την πρώτη φορά που το διάβασα, με τράβηξε η σιωπή του, οι παύσεις του, το αόρατο βάρος που κουβαλάει. Ως σκηνοθέτης, δεν ανεβαίνω ποτέ στη σκηνή, όμως βρίσκομαι μέσα της. Στη φωνή του ηθοποιού, στη σιωπή ανάμεσα στις φράσεις, στο βλέμμα που ενώνει το κείμενο με τον θεατή. Εκεί είναι το δικό μου αποτύπωμα.

Κι όμως, τα πιο τρελά όνειρα, λένε, γίνονται πραγματικότητα. Πριν 1.5 χρόνο ξεκίνησα αυτό το ταξίδι. Το ταξίδι της Ison Theatrical Projects. Μα οι στιγμές είναι αμέτρητες, οι συνεργάτες πολύτιμοι, κάποιοι σταθεροί, σαν άγκυρες, και άλλοι καινούργιοι, που έφεραν πνοή. Το όραμα παραμένει. Να συνεχίσω να στήνω θεατρικούς κόσμους που συναντούν την αλήθεια των θεατών. Από τον Νοέμβρη και μετά; Έχω στο μυαλό μου νέες παραστάσεις, καινούργια κείμενα, μια επιθυμία να ταξιδέψει το θέατρο μας πιο μακριά, σε περισσότερες πόλεις, σε περισσότερους ανθρώπους και να ενώσει. Seawall και ο Γιάννης το Βούδι συνεχίζουν κάτω απο την ομπρέλα της Ison για όσο το θέλουμε και όσο το έχουμε ανάγκη.

Και τώρα που η πρεμιέρα πια πέρασε, ήρθε η στιγμή της ανάσας. Να πάω τον Γιάννη και τον Χρήστο στα αγαπημένα στέκια της Θεσσαλονίκης, εκεί που το γέλιο αναμειγνύεται με τις σκέψεις. Να περπατήσω μόνος στη Νέα Παραλία, όπως τότε που ήμουν φοιτητής, να αφήσω τον Θερμαϊκό να με «ξεπλύνει» από το άγχος, να με γεμίσει με ηρεμία. Κάθε βόλτα στην πόλη κουβαλάει αναμνήσεις, μικρά κομμάτια του εαυτού μου που μένουν εκεί για πάντα.

Κι έπειτα… μεσάνυχτα στο σπίτι. Στα ακουστικά, άλλοτε Χατζιδάκις, άλλοτε Nick Cave. Στην οθόνη, μια ταινία που δεν επιλέγω τυχαία αλλά με βρίσκει εκείνη. Στο κομοδίνο, βιβλία που ανοίγω λίγο λίγο, γιατί δε θέλω να τελειώσουν γρήγορα. Και τα μυστικά; Όχι δικά μου στη σκηνή – γιατί εγώ δεν ανεβαίνω εκεί. Μα κάθε φορά που οι ηθοποιοί δίνουν τη φωνή και το σώμα τους, ξέρω ότι ένα κομμάτι μου αποκαλύπτεται μέσα από αυτούς. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σπουδαίο κομμάτι της σκηνοθεσίας: να βρίσκεις τρόπο να μιλήσεις χωρίς να μιλήσεις.

*Ο Aπόστολος Τζίμας μετέφρασε, σκηνοθέτησε και παρουσιάζει το “Sea Wall” του Simon Stephens στο Metropolitan: The Urban Theater. Τελευταίες παραστάσεις, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 20:00. Μέχρι και 19 Οκτώβρη.

Sea Wall του Simon Stephens (σε σύνθεση με το “Moments”)
με τους Χρήστο Δημητρίου και Γιάννη Κράβαρη
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Απόστολος Τζίμας
Εικαστική Επιμέλεια: Γιάννης Κράβαρης
Πρωτότυπη Μουσική: August Bites
Επιμέλεια Κίνησης: Άννα Παπανικολάου
Φωτισμοί – Φωτογραφίες – Βίντεο: Κωστής Εμμανουηλίδης

Παραγωγή: Ison Theatrical Projects