at a glance
Top

Βασίλης Μαυρογεωργίου

ο γκατζετάκιας από την Ικαρία...

συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | αρχείο βασίλη μαυρογεωργίου */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + τάσος θώμογλου

“To τελευταίο gadget που αγόρασα είναι το καινούργιο τελευταίο μοντέλο  i-phone, ένα εργαλείο με το οποίο κάνω τα πάντα. Έχω και το data bank από τη συγκεκριμένη εταιρεία, με το που παίρνω τη νέα μου συσκευή, “ανεβαίνουν” κατευθείαν κείμενα, επαφές, βίντεο, φωτογραφίες, όλα στο cloud. Είναι σαν παιχνίδι. Πως πηγαίναμε παλιά στα Jumbo, να αγοράσουμε το παιχνίδι της χρονιάς; Κάπως έτσι…είναι ένα παιχνίδι που δεν διαφέρει και πάρα πολύ από το περσινό, απλώς χαίρεσαι που ακολουθείς -κατά πόδας- τηn τεχνολογία στις μέρες σου”. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου στο rejected…

rejected: Τα gadgets με τα οποία ασχολείσαι, σε έχουν κάνει λίγο να ξεσκαλώσεις από τα κόμικς που διαβάζεις μανιακά;

Β.Μ.: Μπα…Ίσα-ίσα που διαβάζω on line τα πάντα από comics, στο κινητό. Ακολουθώ τα πάντα. Αυτό το διάστημα, διαβάζω “guardians of the galaxy” -που έγιναν ταινία από τη Marvel-και έχω αφοσιωθεί στα τεύχη του 1968. Άλλο, παλιό σχέδιο, δίχως πολύπλοκο σενάριο. Βρήκα ένα site της Marvel, με τόσο παλιά τεύχη και έχω πέσει εκεί με τα μούτρα. Νιώθω τυχερός που μεταφέρθηκε όλο αυτό στο σινεμά, και ξαναβλέπω με χαρά, ταινίες Spiderman, Captain Μarvel κι όλα αυτά. Είμαι μεγάλος fan.

rejected: Πόσο γκατζετάκιας είσαι;

Β.Μ.: Μου αρέσει να διαβάζω κριτικές, νέες τάσεις, εκθέσεις…καταλαβαίνεις ότι αυτές οι εταιρείες -κάθε χρόνο-προσπαθούν να σου βρούνε, κάτι καινούργιο να σου πουλήσουν. Η νέα τάση που επικρατεί είναι να κρατάς περισσότερο το νέο κινητό σου, από την παλιά εποχή που άλλαζες συχνά κινητό, γιατί πλέον κάνουν τα πάντα και οι νέες αναβαθμίσεις δεν φτάνουν στο βαθμό του να πρέπει να περάσεις στην επόμενη γενιά. Έχω ένα macbook δεκαετίας, που είναι σαν καινούργιο, κάνει τα πάντα όπως και το καινούργιο, μπορεί να τα κάνει λίγο πιο αργά, αλλά δουλεύει άψογα. Μου αρέσει να παρακολουθώ τις εξελίξεις. Τώρα θα περάσουμε στην εποχή των foldable κινητών που θα είναι στην τσέπη σου, και θα έχουν μια οθόνη που τυλίγεις -την ξετυλίγεις- την κάνεις tablet, και τη διπλώνεις κάνοντας τη μέγεθος τηλεφώνου και θα το βάζεις στη τσέπη σου. Έτσι, θα αλλάξουμε όλοι τηλέφωνα, θα πάμε με το καινούργιο στυλ, μέχρι την επόμενη τάση…

Είμαι σε μια ηλικία που βγάζω σπυριά στο να πείσω τον εαυτό μου "κάνε υπομονή, θα περάσει-μη μιλάς-κάτσε καλά-η ζωή κατρακυλά".

rejected: Πόσο ανοργάνωτος είσαι;

Β.Μ.: Έχω υπάρξει πολύ ανοργάνωτος. Πλέον, τολμώ να πω ότι…δεν ισχύει. Έχω υπάρξει ανοργάνωτος, και στη προσπάθεια μου να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει αυτό, ένιωσα ότι φοβάμαι την “τυπική” οργάνωση κι έπρεπε να βρω το δικό μου τρόπο οργάνωσης, “να θέσω” τα πράγματα. Η πρόβα είναι μια διαδικασία για να ανακαλύψεις πράγματα. Δεν μου αρέσει να προτρέχω και να παίρνω σκληρές αποφάσεις για τα κείμενα. Ακόμα, δεν ξέρω τί μπορεί να σου αποκαλύψει ένα κείμενο….Έχω βρει μια οργάνωση που μου αφήνει “ανοιχτά” πράγματα στη πρόβα. Κι αυτό με ηρεμεί. Δεν βγάζω γρήγορες αποφάσεις και πορίσματα, ως άνθρωπος. Αφήνω το χρόνο να κάνει παιχνίδι. Τουλάχιστον, βρήκα μια οργάνωση-που πια-δεν με αγχώνει. Κάπως έτσι, οι πρόβες μου γίνονται σωστά-δεν λέω “αχ, να είχα ένα ακόμα δεκαήμερο, δεν μου βγαίνει”-κατάφερα να βρω το δικό μου τρόπο να οργανώνω τα πράγματα. Είμαι σαν τους ανθρώπους που έχουν άνω-κάτω το σπίτι τους-που λέει ο λόγος- αλλά ξέρω που είναι τα πράγματα. Η οργάνωση στον κάθε άνθρωπο έρχεται, βρίσκει και κουμπώνει, μια διαφορετική έννοια, στον καθένα χωριστά.

rejected: Καλός σκηνοθέτης είναι αυτός που μπορεί κι “ακούει”;

Β.Μ.: Καλός σκηνοθέτης είναι αυτός που μελετάει και βλέπει την “κατάσταση” από απόσταση -να βλέπει στο πως θα φτιαχτεί να ανέβει, σαν “τρίτο” μάτι. Και να δίνει χώρο. Να “ακούει”. Η δασκάλα μου, η Νέλλη Καρρά, στης οποίας τη σχολή πλέον κι εγώ διδάσκω, κάποια στιγμή ήταν εκνευρισμένη γιατί δεν καταλαβαίνανε κάτι οι μαθητές της σε ένα κείμενο, και της λέω “πες τους το, να καταλάβουν αιτιολογημένα το λάθος”. Κι εκείνη γύρισε και μου είπε “το θέμα δεν είναι να τους το πω εγώ. Το θέμα είναι να το καταλάβουν μόνοι τους.” Είδες πόσο σημαντικό είναι από μια γυναίκα που διδάσκει πάρα πολλά χρόνια, να μην σου δώσει το λυσάρι, αναγνωρίζοντας από πριν ποιο είναι το σωστό, να σε οδηγήσει στον ορθό δρόμο, να το ανακαλύψεις μόνος σου. Εσύ να φτάσεις. Αυτός ο τρόπος δουλειάς μου αρέσει και προσπαθώ να τον φέρνω, κάθε φορά. Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι με τον ηθοποιό και να κάνεις κάτι μαζί του. Όχι να τον βάζεις σαν αντικείμενο πάνω στη σκηνή, με το μοιρογνωμόνιο να ΄ναι οι κινήσεις του, αλλά να αναγνωρίζει ο ηθοποιός τη δουλειά του…ότι είναι ένας καλλιτέχνης που αυτός θα ανακαλύψει τι κρύβει το κείμενο κι εσύ είσαι εκεί για να τον προσέχεις και να τον βοηθήσεις όταν ξεφύγει σε κάτι πιο εύκολο από αυτό που πραγματικά μπορεί να κάνει.

μπορώ να σου πω ότι ήμουν κωλόφαρδος: ένα δυνατό κείμενο και αξιόλογοι συνεργάτες. Μακάρι όλες οι δουλειές να ήταν έτσι...

rejected: Τί σε οδήγησε στη συν-δημιουργία του Skrow και τί θέλεις να αλλάξει στο χώρο, μετά από αυτά τα έξι χρόνια λειτουργίας του; 

Β.Μ.: Το ζήτημα της παραγωγής, χώρος πρόβας και το ζήτημα της γενικότερης συνεννόησης με οδήγησε μαζί με τη Κατερίνα Μαυρογιώργη, τον Σεραφείμ Ράδη, τη Μαρία Φιλίνη και τον Νίκο Μαραμαθά να κάνουμε τα πράγματα με το δικό μας τρόπο. Να σταματήσουμε να αγχωνόμαστε για “χώρο προβών” και πώς θα ανέβει η παράσταση. Και θέλω την ίδια “ωραία συνεννόηση” να προσφέρουμε στους ανθρώπους που συνεργαζόμαστε. Όπως φέτος, με το Γιώργο Παπαγεωργίου, που ανέβηκε ο “Επιθεωρητής” του Γκόγκολ από εκείνον και ήθελα ο Γιώργος να παίρνει το καλύτερο δυνατό από το χώρο, για να ανέβει η δουλειά του. Φέτος, αλλάξαμε πολλά στο “Skrow”-αναβαθμίσαμε τις θέσεις των θεατών, βάλαμε στην άκρη κάποια χρήματα- και έγινε. Όλο το σύστημα της λειτουργίας του θεάτρου όπως και το κλείσιμο εισιτηρίων μέσω του site, είναι αλλαγές που μας δίνουν το καλύτερο δυνατό επαγγελματικό προφίλ. Έτσι ώστε να προσφέρονται οι καλύτερες λειτουργίες τόσο σε καλλιτέχνες, όσο και σε θεατές.

rejected: Δεύτερος χρόνος κι ένας ολόκληρος χρόνος παραστάσεων, για το “Χελιδόνι”, που πρωταγωνιστείς στο ΜΙΚΡΟ ΓΚΛΟΡΙΑ. Ποιό είναι το δικό σου κέρδος από αυτή τη παράσταση;

Β.Μ.: Η γνωριμία μου, με τη σπουδαία ηθοποιό και πλέον φίλη, τη Σοφία Σειρλή. Όπως και η Ελένη Γκασούκα που έχει σεβασμό απέναντι στους ηθοποιούς. Από τις ευτυχισμένες μου στιγμές στο θέατρο…μπορώ να σου πω ότι ήμουν κωλόφαρδος: ένα δυνατό κείμενο και αξιόλογοι συνεργάτες. Μακάρι όλες οι δουλειές να ήταν έτσι…

οι αυταπάτες γεννήθηκαν για να σε πάνε δέκα βήματα μπροστά και άλλα τρία πίσω

rejected: Γιατί “η Αρχή του Αρχιμήδη”;

Β.Μ.: Η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ μου έστειλε ένα “πακέτο” θεατρικών έργων, ανάμεσα τους και αυτό. Το ξεχώρισα για την ξεκάθαρη πολιτική του κατεύθυνση. Σε σχέση με το ηθικό δίλημμα που βιώνουμε με το διχασμένο κόσμο, ενώ ο συντηρητισμός “ανεβαίνει” στη σύγχρονη κοινωνία κι όλα καταρρέουν. Είναι οι εποχές που είναι δύσκολο να έχεις ξεκάθαρη πολιτική θέση απέναντι στα πράγματα. Είχα την αίσθηση ότι ο τρόπος που το έγραφε ο συγγραφέας, ο Μιρό, ήταν σαν να κολλούσε τον εαυτό του στον τοίχο και να τον εξανάγκαζε-με ένα χρονόμετρο που μετράει η παράσταση-να πάρει θέση. Στην εποχή μας, η πιο μεγάλη αρρώστια των ανθρώπων-και δική μου-είναι να είμαστε “παρατηρητές”. Μας αρέσει να καταναλώνουμε την εικόνα από απόσταση, να σχολιάζουμε, να κρίνουμε….σχόλια παντού, από facebook έως instagram. Και δεν σκεφτόμαστε ότι τα πράγματα εξελίσσονται, χωρίς να βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά. Ένα έργο, λοιπόν, που ζητάει από το θεατή να πάρει θέση, σαν σε ασφυξία, αν μελετήσεις το κείμενο. Και οφείλω να προσθέσω πως μου άρεσε η κινηματογραφική χροιά του θεατρικού έργου.

rejected: Ταυτόχρονα, υπάρχει σκηνή με γυμνό μέσα στο έργο, σε μια “άγρια” συνθήκη σεξιστικής επίδειξης ανδρισμού απέναντι σε μια γυναίκα. Σε αυτά τα “μονοπάτια” είναι δύσκολο να καθοδηγήσεις τον ηθοποιό σου;

Β.Μ.: Ο Μιχάλης Συριόπουλος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και πάρα πολύ έξυπνος. Κατάλαβε πολύ γρήγορα, από τις πρώτες αναγνώσεις, το στοίχημα και του έργου και του χαρακτήρα που ερμηνεύει. Πάνω σε αυτόν ποντάρει ο συγγραφέας για να διχάσει το κοινό. Να σε κάνει ταυτόχρονα, να τον συμπαθείς και να τον μισείς. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν καθόλου δύσκολο να τον καθοδηγήσω σε αυτό το κομμάτι, γιατί από πολύ νωρίς μπήκε ο ίδιος μόνος του σε αυτό. Και του Μιχάλη του φαίνεται πολύ “νόστιμο” να μπει πραγματικά στο “σκοτάδι” που έχουν αυτές οι ιστορίες. Προσεγγίζει τον ήρωα του, δικαιολογώντας τον απόλυτα σε ότι κάνει. Δεν σου αφήνει ερωτηματικά γιατί αυτός ο άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι. Ο ήρωας του Μιχάλη, θέλει να ζει μακριά από το φόβο, μα η κοινωνία στην οποία ζει τον θέλει φοβισμένο και προσπαθεί να τον κάνει να φοβάται. Κι αυτός προσπαθεί να αντιδράσει.

rejected: Γιατί πρέπει η διαφορετικότητα να είναι τόσο έντονη στο ελληνικό θέατρο; Είναι από μόδα έως και “κράχτης” το gay στοιχείο, στο ελληνικό θεατρικό ρεπερτόριο…

Β.Μ.: “Είναι αντιληπτό αυτό που λες. Πάντως εγώ, τη διαφορετικότητα δεν την αντιμετωπίζω ως μόδα. Μπορώ να σου πω, πως σε μια παράσταση μπορούν να δημιουργηθούν προβλήματα από την αντίθετη πλευρά. Έχουμε δει ομάδες “πιστών” να πηγαίνουν έξω από θέατρα, αιτούμενοι να κατέβει η παράσταση. Όλοι οι καλλιτέχνες οφείλουμε να ασχολούμαστε με τη διαφορετικότητα, ειδικά όταν έχουμε παραδείγματα όπως η δολοφονία του Ζακ στο κέντρο της Αθήνας. Υπάρχει τεράστια ομοφοβία και συντηρητισμός, στη χώρα μας. Όπως βλέπουμε, ένας άνθρωπος να διασύρεται στο facebook, πριν το δικαστήριο του αποδώσει κατηγορίες ή και ετυμηγορία. Βλέπουμε ανθρώπους να στιγματίζονται ως βιαστές, ως κλέφτες ή οτιδήποτε. Εγώ με την “Αρχή του Αρχιμήδη” καταπιάστηκα για το θυμό. Θυμώνω με το συντηρητισμό, τον πουριτανισμό και τη θρησκοληψία που έχει η Ελλάδα.

Δεν βγάζω γρήγορες αποφάσεις και πορίσματα, ως άνθρωπος. Αφήνω το χρόνο να κάνει παιχνίδι.

rejected: Η επιχορήγηση στο ελληνικό θέατρο όταν διασπάται τόσο, κάνει ουσιαστικά καλό; 

Β.Μ.: Εγώ δεν το βλέπω σαν “διάσπαση”. Ο αριθμός των θεατρικών ομάδων που παίρνει επιχορήγηση είναι ίδιος με παλαιότερα. Απλώς έχει κατέβει συνολικότερα ο αριθμός των χρημάτων. Δεν θεωρώ ότι είναι καλό το Υπουργείο να δίνει χρήματα μόνο σε δέκα θέατρα γιατί “εκεί θα πιάσει τόπο”. Οφείλεις να στηρίξεις “ονόματα”, παλιούς θιάσους και ταυτόχρονα να δώσεις και σε νεότερους, σε διαφορετικές τάσεις. Με αυτό που λες, το θέατρο θα γινόταν υπόθεση των λίγων. Ενώ το θέατρο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι πολυφωνικό, δίχως τα αποτελέσματα αυτού να είναι πάντα τα καλύτερα.

rejected: Καζαντζάκης για παιδιά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Δεν πας γυρεύοντας, όταν αποφασίζεις αυτόν τον συγγραφέα να τον κάνεις παιδική παράσταση;

Β.Μ.: Εγώ δεν ξέρω πως έγινε αυτή η παράσταση….Νομίζω έγινε από μόνη της! Ήταν απολαυστική η συνεργασία, το κείμενο…ήταν σαν παιχνίδι. Ζωγραφίζαμε τις εικόνες του έργου. Μια μέρα ήρθε ο γιος του ηθοποιού μας, του Θανάση Δόβρη, που είναι στο νηπιαγωγείο και μας είδε να ζωγραφίζουμε και λες θα πάει και θα πει στο νηπιαγωγείο ” ο μπαμπάς μου κάνει για δουλειά, ότι κάνουμε εμείς στο σχολείο”.  Συνεργάστηκα άρτια με την Έλενα Γεροδήμου. Εγώ δεν δούλεψα γι αυτή τη παράσταση….κάπως αλλιώς έγινε! Αυτό θα σου συμβεί, όταν το κείμενο είναι καλό-όταν δονείται κάτι. Το αντίθετο είναι πρόβλημα κι ο ηθοποιός τραβάει μανιβέλα μαζί με το σκηνοθέτη, για το πως θα το “στήσουν”. Το “Φτερωτό Άλογο” αν διαβάσεις το κείμενο, έχει κάθε παράγραφό του, πανέμορφα γραμμένη.

rejected: Πώς λειτουργείς όταν εσύ σε μια παράσταση δεν περνάς καλά; 

Β.Μ.: Όταν δεν περνάω καλά σε μια παράσταση, θέλω να φύγω.  Με πιάνει μια τρομερή τάση φυγής. Αν δεν μπορώ να φύγω, η μοναδική λύση που έχω είναι να έρθω σε κόντρα. Το χειρότερο για μένα ως ηθοποιό, είναι να σκύβω το κεφάλι και να υπομένω μια κατάσταση. Είμαι σε μια ηλικία που βγάζω σπυριά στο να πείσω τον εαυτό μου “κάνε υπομονή, θα περάσει-μη μιλάς-κάτσε καλά-η ζωή κατρακυλά”. Λέω ότι τουλάχιστον μίλησα, τσακώθηκα, κάτι έγινε ή στην πιο δύσκολη συνθήκη που μου συνέβη, σήκωσα ψηλά τα χέρια και σηκώθηκα και έφυγα.

rejected: Μετά τον “Αρχιμήδη” τί ετοιμάζεις; 

Β.Μ.: Στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Λευτέρη Γιοβανίδη, θα σκηνοθετήσω τον “Κατάδικο” του Θεοτόκη, με τη Μαρίνα Καλογήρου, το Γιώργο Παπανδρέου, ο υπόλοιπος θίασος είναι υπό διαμόρφωση, σε μουσική Κώστα Μαγγίνα. 23 Μαρτίου θα ξεκινήσουμε από τη Κοζάνη. Η παράσταση, έπειτα, θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη κι ίσως κατέβει κι Αθήνα.

rejected: Έχεις μεγάλη αδυναμία στον πατέρα σου…στα 40 σου χρόνια, που βλέπεις πια ότι μεγαλώνεις και του μοιάζεις, κι ας μην το περίμενες;

Β.Μ.: Η αγάπη του πατέρα μου για τη δουλειά. Αυτό το στοιχείο του….ο πατέρας μου δούλευε στα ναυπηγεία από πολύ νωρίς το πρωί και δεν ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά. Αλλά, πλέον ένιωσα την αγάπη του για τη δουλειά. Όπως και για το γραφείο ενοικιάσεων που έχει στην Ικαρία, αλλά και τη χειμερινή του δουλειά-κάνει επιπλώσεις σε κότερα. Αγαπάει τις δουλειές του και το αναγνωρίζει και σε μένα. Ότι αγαπάω μια δουλειά και δεν με κουράζει. Το κατάλαβε και ας ήταν ο γονιός που-λογικά-όταν άκουσε ότι θέλω να γίνω ηθοποιός αναρωτήθηκε…”τώρα που πας, ρε παιδί μου;”

rejected: Στην Ικαρία, η “έξοδος κινδύνου” σου είναι η παραλία του Αγίου Γεωργίου;

Β.Μ.: Αχ….η παραλία Αγίου Γεωργίου, είναι μακριά! Υπάρχουν και οι Σεϊχέλες που είναι πιο κοντά. Αλλά, η παραλία που ανέφερες είναι μαγική, απομακρυσμένη και τελείως ήρεμη από κόσμο….Πηγαίνεις από τόσο στενό δρόμο που αν κάποιος φεύγει, πρέπει εσύ ή αυτός να κάνει όπισθεν για να περάσει, για 3-4 χιλιόμετρα. Είμαι από τον Εύδηλο. Στον καφενέ του Αυγά έφαγα τα νιάτα μου. Εκεί μπορώ να κάτσω 24 ώρες και να μη καταλάβω πως πέρασα από το καφέ στο τσίπουρο και μετά πάλι στον καφέ. Αυτό που κάθεσαι έρχονται φίλοι, σηκώνονται, μετά έρχεται άλλη παρέα μου.

rejected: Από την Ικαρία να επιστρέφεις τέλος Αυγούστου, στην Αρχελάου στο Παγκράτι, δεν σε ξενερώνει, το down town της Αθήνας; 

Β.Μ.: Ξενερώνω απίστευτα, αλλά επιστρέφω αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο από το νησί, για να πετύχω άδεια την Αθήνα, ως τις 20 Αυγούστου κι αρχίζω έτσι την επανένταξη…Η Αθήνα λίγο ήρεμη είναι καλύτερη. Φαντάσου Αρχελάου, με μισά μαγαζιά κλειστά, άδειους δρόμους, ζέστη, λίγες δουλειές με τον Σεραφείμ να οργανώσουμε και κούτσα-κούτσα, βλαστημάω άλλα μπαίνω στο ρυθμό. Το άλλο δεν παλεύεται! Να γυρίσω Σεπτέμβρη από το νησί στην Αθήνα; Ποτέ!

rejected: Είναι δυνατόν να τρως γλυκά με στέβια; 

Β.Μ.: Εντάξει, το παραδέχομαι…και σήμερα έφαγα γλυκό με στέβια. Προσέχω! Κάνω μια προσπάθεια, είναι και μόδα της εποχής μας, προσπαθώ να τρώω υγιεινά. Έκανα διατροφή, δίαιτα, λίγη γυμναστική…η Μαρία Φιλίνη, η φίλη μου, μου είπε” όταν γίνεσαι 40 χρονών παίζεις και το τελευταίο σου, χαρτί”. (γέλια). Παλιά, έλεγα “χάλια είναι αυτό το σουβλάκι, αλλά θα το φάω, δεν θα το πετάξω”. Τώρα, σκέφτομαι ότι πρέπει να βάζουμε στο σώμα μας, πράγματα που μας κάνουν καλό. Δεν είμαστε σκουπιδοτενεκέδες να τρώμε junk food. Όπως το πνεύμα μας δεν θέλουμε να το γεμίζουμε με αηδίες και θέλουμε μια ανάταση, το ίδιο πρέπει να επιδιώκουμε και για το σώμα μας. Από τότε που το κάνω, κοιμάμαι καλύτερα, τελειώσαν οι καούρες, η πολλή κούραση. Το παραδέχομαι….τρώω σοκολατίτσες με στέβια.

rejected: Τί σε απασχολεί αυτό το διάστημα στον “Αρχιμήδη”; 

Β.Μ.: Προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο ο συγγραφέας παίζει με το χρόνο. Θέλει κάποιες σκηνές επίτηδες, να σου τις δείξει δύο φορές. Και κάνω μερικές φορές πρόβα την ιστορία κανονικά, δίχως τα πειράγματα. Και μετά κάνω πρόβα μόνο τη πειραγμένη ιστορία, για να καταλάβω τη δραματουργική ανάγκη, να πειράξει μια ιστορία, που θα μπορούσε να είναι straight ως το τέλος. Νομίζω, ανακαλύπτω το λόγο που το κάνει. Ο συγγραφέας είναι μεγάλος προβοκάτορας και θέλει το βλέμμα του θεατή σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Είναι έργο με συνειδητή κατεύθυνση και παίζει με το θεατή.

rejected: Όταν έρθει ο συγγραφέας να δει τη παράσταση, μετά τί θέλεις να τον ρωτήσεις; 

Β.Μ.: Ένα πράγμα θέλω να τον ρωτήσω -και είμαι σίγουρος-κι όλοι μας από το θίασο! Αν ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, ο Τζόρντι, είναι ένοχος ή όχι. Αν και είμαι σίγουρος πως θα μου απαντήσει “δεν ξέρω”…

rejected: Σε ποιά αυταπάτη, πίστεψες;

Β.Μ.: Δύσκολη ερώτηση…οι αυταπάτες γεννήθηκαν για να σε πάνε δέκα βήματα μπροστά και άλλα τρία πίσω. Μέχρι να ανακαλύψεις την επόμενη αυταπάτη. Δεν είναι αυταπάτη για μένα….είναι πίστη σε κάτι κι ας μην υπάρχει. Αυτό, προς το παρόν, γίνεται δύναμη, που μετά σε καταδυναστεύει και το εγκαταλείπεις. Αλλά, να σου πω κάτι; ..Εγώ τις αγαπάω τις αυταπάτες, γιατί έχουν σχέση με τα όνειρα….

  • Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου σκηνοθετεί την “Αρχή του Αρχιμήδη” του Ζουζέπ Μαρία Μιρό, στο θέατρο Skrow στο Παγκράτι, ενώ πρωταγωνιστεί στο “Χελιδόνι” στο Μικρό Γκλόρια, για λίγες ακόμα παραστάσεις.