το φτερούγισμα των επιθυμιών
συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | τάσος θώμογλου
“Στο Διδυμότειχο, είδα τη πρώτη μου παράσταση, “Η ζωή είναι ένα όνειρο” του Καλντερόν. Έπαιζαν δύο παραστάσεις τη μέρα, κι εγώ μικρός, κάθισα και στις δύο και τις παρακολούθησα. Μου έκανε εντύπωση που ο ένας ήρωας “σκοτώνονταν” στο τέλος της πρώτης παράστασης και “ξαναζωντάνεψε” στη δεύτερη, για να παίξει. Ο θίασος παρουσίασε το έργο, στη Δημοτική Λέσχη του Διδυμοτείχου. Ε, δεν είναι και κακό να δεις Καλντερόν στο Διδυμότειχο, μικρό παιδί! Είδα τον “Υπηρέτη δύο αφεντάδων” που έπειτα έπαιξα, με το Γιώργο Βλαχόπουλο. Ο Γιώργος Βλαχόπουλος-εσύ, δεν θα τον θυμάσαι-έπαιζε και σε ελληνικές ταινίες, ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Τον θυμάμαι σαν τώρα, όπου βρεθήκαμε έπειτα συνεργάτες στον “Αγαπητικό της βοσκοπούλας” που ανέβασε ο Κωστής Μιχαηλίδης, αρχές του ’70- εγώ κομπάρσος. Τότε, του είπα “αχ, εσείς παίζατε τον “Υπηρέτη δύο αφεντάδων”” και μου χαμογέλασε καταφατικά. Έπειτα, παίξαμε μαζί και στο “Μάνα Κουράγιο”. Άσε που το 1988 έπαιξα κι εγώ τον “Υπηρέτη”. Έκανα και τον ρόλο του Βλαχόπουλου, μετά από χρόνια, στον “Αγαπητικό της Βοσκοπούλας” όταν ανέβηκε στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ. Είδες, κύκλους που κάνει η ζωή; Xώρια που σε αυτή, τη πρώτη παράσταση στο Διδυμότειχο, είπα “αχ, αυτό θέλω να το παίξω”. Και το ΄παιξα.”…Ο Χρήστος Στέργιογλου στο rejected…
Διδάσκω σημαίνει περιμένω, δίνω χρόνο στον άλλον.
Το "εγώ" μας, είναι ο εχθρός μας
Ο πόνος του έρωτα είναι πολύ μεγαλύτερος από την απόλαυση.
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
ωδή στη Κατερίνα Γώγου
σαν αερικό θα ζήσω...
Στο Titus Andronicus στο Labattoir, από τον Μικρό Βορρά