κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | αρχείο */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
παίζω, θα δεις!
Μάρτης του 1921, στον αριθμό 9 η μέρα. Δημήτρης και Ελεύθερος το όνομα του πλάσματος που είδε το πρώτο φως του ήλιου. Λευτέρης το δεύτερο όνομα, που του έδωσε η νονά του, ηθοποιός Κυβέλη, με την συγκατάθεση του πατέρα του, θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν, και της αγαπημένη του μητέρας, Ευτέρπης.
“Τα γιασεμιά εσκύψαν για το χατήρι σου κι ολόκληρο το κρύψαν’ το παραθύρι σου”…
Γεννήθηκε, μεγάλωσε, γαλουχήθηκε, ανάπνευσε πίσω στις κουίντες. Μονόδρομος η επαγγελματική επιλογή. Μπα…ταμμένος ήταν σε αυτό που πίστευε-δεν ήταν δουλειά. Το ήθος ήθελε να ποιεί.
Ο Τάκης, για όλους όσους τον αγαπούσαν κι όχι Δημήτρης…η προσωποποίηση του ελληνικού θεάτρου. Η αγάπη μας στο ασπρόμαυρο σινεμά. Ο Χορν των αξιών. Του “δεν θα ρίξω νερό στο κρασί μου”. Του “Μια ζωή την έχουμε”.
Ο Τάκης που παντρεύτηκε την Ρίτα Φιλίππου, χειμώνα του ’42, και δεν εθεάθησαν ποτέ δημοσίως, ούτε καν πήγαινε στο καμαρίνι η σύζυγος, να του κάνει παρέα.
Ο καλλιτέχνης που ξεκίνησε απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη-που ήξερε πως το θέατρο είναι θρησκεία- και την Κατερίνα.
Εκείνος που έκανε θίασο πρώτος με την Βάσω Μανωλίδου και την Μαίρη Αρώνη-την πιο γλυκιά μας “Πάστα Φλώρα”.
Το 1944 δίπλα στον Αττίκ, μαγνήτισε το σελινόιντ με τα “Χειροκροτήματα” του Γ. Τζαβέλλα. Αλλά, η πίστη ήταν πάντα το θέατρο. Και τα μεγάλα έργα. Ενίοτε και τα μικρά. Τίποτα κατακριτέο. “Τρια βαλς” στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ να σπάνε ταμεία.
“Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι” του Όσκαρ Ουάλιντ με το θίασο της Μελίνας Μερκούρη και 4 χρόνια ρεπερτόριο στο Εθνικό. Καθηγητής της σχολής του Εθνικού απορρίπτει στις εξετάσεις την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Την Αλίκη που πήρε άριστα από όλους τους καθηγητές, σαν τέλειωσε τη Σχολή, πλην εκείνου. Ο Χορν φεύγει με υποτροφία στην Αγγλία, για να πάει έπειτα στην Αμερική και να επιστρέψει στην Ελλάδα, διαπρέποντας στο πλευρό του Γιώργου Παππά και της Έλλης Λαμπέτη.
Έτος 1952 και ο έρωτας ο μεγάλος, ο ανυπέρβλητος, που σου τρώει τα σωθικά και σπάει καθρέπτες στα καμαρίνια, για επτά χρόνια κρατάει, με την Έλλη Λαμπέτη. Ή μήπως και περισσότερο…και στο περισσότερο, ο έρωτας γίνηκε περισσότερος…
“Ξενοδοχείο η Ευτυχία” και τα μπουλβάρ διαδέχονται τα “ρεπερτόρια” στο διάβα του. Και έπειτα η γνωριμία με έναν Κύπριο σκηνοθέτη. Μιχάλης Κακογιάννης το όνομα του. Και το “Κυριακάτικο Ξύπνημα” απέκτησε μια λάγνα μελαγχολία στην μεγάλη οθόνη. Ο ζωγράφος του ωραιότερου “σ΄αγαπώ” στην “Κάλπικη Λύρα”. Ο άντρας που στιγμάτισε στο διάβα του, την “Γυναίκα με τα μαύρα”.
Ο ραδιοφωνάκιας των “Καθημερινών”. Που τραγουδούσε τον πιο απλοικό στίχο, με τον πιο θεικό τρόπο.
“Τα κόκκινα, τα πράσινα, τα μπλε σου τα βραχιόλια,
τρελάναν τα Πετράλωνα και κάψαν τα Σεπόλια. Μα αν βρεθεί ο μάστορας, θα κλαίει η καρδιά μου η δόλια.”
Related posts:
You only see what your eyes want to see
έχεις τρεις επιλογές
Θεσσαλονίκη μου
Φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια
Το «Όνειρο στο Κύμα» συνάντησε τους Bloom Theater Group
Χτες βράδυ ονειρεύτηκα την Ευτυχία.
