at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Αντώνη Σταμόπουλου

κείμενο | αντώνης σταμόπουλος */* φωτογραφίες | πέτρος πουλόπουλος +the hatch + σπύρος κοκκώνης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

καλοκαίρι ήταν, ταξιδιάρικες σελίδες σε ζωή

Ιούλιος 2019

Βερολίνο. 15 ημέρες.

Μαθήματα της τεχνικής Meisner με τον Αθανάσιο Καρανικόλα, βόλτες, αρκετό ποδήλατο, πολύ πράσινο, πολλές παραστάσεις. Κάθε άνθρωπο που γνώριζα του αφηγούμουν κομμάτια της ζωής μου, στον κάθε ένα διαφορετικά. Αυτά που ταίριαζε κάθε φορά. Αυτή η αίσθηση οτι έχεις την ευκαιρία σε μια ξένη πόλη να δείχνεις πτυχές του εαυτού σου που δεν μπορείς να δείξεις ή να ανακαλύψεις στον τόπο που μένεις μόνιμα. Προσπαθώ να έχω κάθε στιγμή ένα ερωτηματικό δίπλα σε κάθε εμπειρία, κάθε σκέψη. Να αναρωτιέμαι συνεχώς. Κοπιαστικό, αλλά αξίζει. Ο χρόνος διαστέλλεται κατ’ επιλογή.

Επιστροφή στην Αθήνα, με την αίσθηση ότι έχουν περάσει μήνες αντί για ημέρες. Προσπαθώ να μεταφέρω την ηρεμία που ένιωθα στο Βερολίνο στην καθημερινότητα της Αθήνας. Δύσκολο!

Μαθήματα φωνητικής. Πρόβα με την Άσπα.

Ταξίδι στο χωριό μου, ύστερα απο πέντε χρόνια με τους γονείς, για τα γενέθλια του παππού μου. Μείναμε τρεις ώρες μόνο και ένιωσα την αγάπη τους μαζεμένη. Δεν χρειάστηκε πολύ, μια αγκαλιά. Αλλά αυτά τα πέντε χρόνια την είχα ξεχάσει.

Η ηλικία. Ο παππούς 80, η γιαγιά 86, εγώ 27. Τί σημαίνουν στ’ αλήθεια αυτοί οι αριθμοί;

Αποσπάσματα απο δύο αγαπημένα μου μυθιστορήματα.

 

«Τα Ψάθινα Καπέλα», της Μαργαρίτας Λυμπεράκη και το «ΝΑΙ», της Μαργαρίτας Καραπάνου. Μάνα και κόρη.

 

Το πρώτο το διάβασα στα 18 μου, το δεύτερο τώρα.

 

Συγκινούμαι με τις ομοιότητες στον τρόπο σκέψης και γραφής, το πως “το ένα έφερε τ’ άλλο”.

“Τα Ψάθινα Καπέλα”, 1995 , σελίδα 21

 

“Ο Κύριος Λούζης ήξερε ό, τι γινόταν όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σ΄όλο τον κόσμο. Πετιόταν από το ένα θέμα στο άλλο με εξαιρετική ευκολία και με κάποια σχετική γοητεία. Απ’ τους γάμους του τάδε μέχρι την τελευταία εφεύρεση που έγινε στην Αμερική, από μια καλλιτενική συζήτηση – ο τάδε πίνακας του Γκρέκο ήταν άραγε αυθεντικός: – μέχρι το καλύτερο σύστημα μπολιάσματος της τριανταφυλλιάς. Ήταν κοσμογυρισμένος κι ήξερε πολλά. Για τους μεγάλους η συντροφιά του ήταν ευχάριστη, πολύτιμη. Για τον παππού μάλιστα σήμαινε πολλά, γιατί συνταιριάζοντας τα όσα έλεγε εκείνος, τους γάμους του τάδε με το μπόλιασμα της τριανταφυλλιάς και την τελευταία εφεύρεση, έριχνε μια ματιά γενική, μακρινή στον κόσμο, έτσι που να μην τον βασανίζει η σκέψη πως ζούσε έξω απ’ αυτόν, εξόριστος, και να μπορεί, απελευθερωμένος απ΄την ιδέα τούτη, να ζει στ’ αλήθεια έξω απ’ αυτόν, πράγμα που ποθούσε περισσότερο από καθετί άλλο. Ο Κύριος Λούζης δηλαδή, χωρίς ο ίδιος να το ξέρει, του ‘δινε το δικαίωμα να ζει, χωρίς τύψεις, τη ζωή που ‘θελε κι ο παππούς, γι’ αυτό, πολύ τον ευγνωμονούσε.”

 

¨ΝΑΙ” , 1999, σελίδα 213

 

“Οι άνθρωποι της μέρας μοιάζουν με τους ανθρώπους της νύχτας. Και οι δύο περιμένουν να ξημερώσει…

Οι άνθρωποι της μέρας ήρεμα, υπομονετικά.

Οι άνθρωποι της νύχτας άτσαλα, βιαστικά, γεμάτοι απελπισία και τρόμο…

Εγώ ανήκω στο δεύτερο γκρουπ. Μόλις νυχτώσει, αρχίζω να περιμένω.

Οι βιντεοκασέτες με βοηθάν πολύ. Πάω στο video club με τη Λούκα: “Μαρία”, λέω στην κοπέλα του video club, ¨θέλω τουλάχιστον είκοσι βιντεοκασέτες για απόψε. Θέλω κατακλυσμούς, νεροποντές, σεισμούς, αεροπλάνα να πέφτουν, τρένα να εκτροχιάζονται, παλιρροιακά κύματα, πυρκαγιές…Θα σας τις φέρω όλες αύριο το πρωί¨.

“Θα προφτάσετε να τις δείτε;” με ρωτάει η Μαρία.

¨Ναι¨, της απαντώ.

  • Ο Αντώνης Σταμόπουλος θα παίξει το ρόλο του Γιούρι (μιας gender fluid εκδοχή της Ευρυδίκης) στην όπερα ORFEAS 2020, μια διασκευή της όπερας “Ορφέας”, του Κλαούντιο Μοντεβέρντι από το ντουέτο «ΦΥΤΑ», στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τον Μάρτιο του 2020 και στην ταινία “Το Τραγούδι της Φάλαινας” σε σκηνοθεσία Άσπας Σιώκου.