Να μην ξεχάσω το φλασάκι με τα βίντεο.

Να θυμηθώ να πληρώσω τους λογαριασμούς.

Να θυμηθώ να φάω κάτι στα γρήγορα.

Να θυμηθώ ποιος έρχεται κατευθείαν από άλλη πρόβα ή από πρωινή δουλειά.

Να θυμηθώ να ευχαριστήσω το Μιχάλη που με έμαθε τι πάθος είναι αυτή η τέχνη, τη Γλυκερία που με έκανε να αγαπώ τους δύσκολους τρόπους, το Μιχαήλ που δεν αναγνωρίζει τίποτα για αυτονόητο.

Να μην ξεχάσω να είμαι συγκεκριμένος, όπως μου θυμίζει ο Μιχάλης.

Να ξεχάσω τον εγωκεντρισμό μου στο σπίτι.

Να μην ξεχάσω ότι “η αλήθεια σώζει”, όπως λέει η Δόμνα.

Να ξεχάσω να μετράω τον κόσμο με αριθμούς.

Να θυμηθώ να επιτρέπω τα λάθη στην πρόβα.

Να ξεχάσω κάθε τέχνασμα που κάνει την πρόβα πιο εύκολη και την παράσταση πιο ανούσια.

Να θυμηθώ πως όταν λέμε μια ιστορία δεν αποθεώνουμε τους εαυτούς μας αλλά υπερασπιζόμαστε αυτούς που έχασαν το δίκιο τους.

Να μην ξεχάσω να σας πω, ότι το έργο που κάνουμε φέτος, η πρώτη μου μετάφραση και σκηνοθεσία είναι ένα καταπληκτικό έργο του Σάιμον Στήβενς, που θα μας ταξιδέψει στο 1979, σε μια μικρή εργατούπολη της Αγγλίας, το Στόκπορτ.

Να θυμηθώ να σας ενημερώσω ότι παίζουν, φωτίζουν και σκηνογραφούν οκτώ ευαίσθητοι άνθρωποι, καταπληκτικοί νέοι καλλιτέχνες, που δουλεύουν νυχθημερόν πάνω σ΄αυτό που αγαπάνε. Όλοι απόφοιτοι ή τελειόφοιτοι του τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ, όπως κι εγώ.

Να θυμηθώ πόσες δύσκολες πρόβες από zoom περιέχει μέσα της αυτή η παράσταση.

Να μην ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της πρώτης δια ζώσης πρόβας μετά την καραντίνα.

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τη Χριστίνα Χατζηβασιλείου.

Να θυμηθώ να σας πω ότι τότε, στην Αγγλία του ’79οι άνθρωποι ζητούσαν και πάλι μισθούς αξιοπρέπειας και κοινωνική δικαιοσύνη. Η εργατική τάξη κατέβηκε σε απεργία διαρκείας και η απεργία των οδοκαθαριστών ήταν που έφτασε τον κόμπο στο χτένι. Τελικά όλα κατέληξαν στο να βγει πρωθυπουργός η Θάτσερ.

Να θυμηθούμε πως σε τέτοιες συνθήκες, οι νέοι δυσκολεύονται να πιστέψουν στις ρήσεις των πολιτικών, στις νουθεσίες των γονιών τους και στις καθωσπρέπει συνήθειες. Και συνήθως έχουν δίκιο.

Να θυμηθούμε πως, όπως και τότε, έτσι και σήμερα και πάντα, οι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν, να ερωτευτούν και να ονειρευτούν. Ακόμα και μέσα στα σκουπίδια.

Να θυμηθούμε και πάλι, τι υπέροχο γίνεται το βράδυ μας βλέποντας μια καλή παράσταση.

Να μην ξεχάσω να σας υποσχεθώ χιούμορ, έρωτες, όνειρα, ανατροπές και συγκίνηση.

Από 8 Νοεμβρίου, σας περιμένουμε.

Μην το ξεχάσετε!

• Ο Γιάννης Μαυρόπουλος σκηνοθετεί τη θεατρική παράσταση “Στα σκουπίδια” του Simon Stephens. Από 8 έως και 30 Νοεμβρίου, κάθε Δευτερότριτο στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ της Θεσσαλονίκης.