Δοκίμασες να με νικήσεις κάνοντας ψυχαναγκαστικές νέες αρχές χωρίς να έχεις βάλει οριστική τελεία στο δικό μου όνομα. Δοκίμασες να με νικήσεις ανοίγοντας νέες πόρτες ενώ η δική μου ήταν ακόμη μέσα σου μισάνοιχτη ώστε να μπορείς να ρίχνεις τις κλεφτές κρυφές ματιές σου κάθε φορά που έβρισκες τα κότσια να πεις φωναχτά “απόψε μου λείπει”. Δοκίμασες να με νικήσεις ονομάζοντας παρελθόν όσα νιώσαμε για να τα αφήσεις μια και καλή πίσω σου, όμως με έβρισκες συνεχώς μπροστά σου με τους πιο απρόσμενους τρόπους.

Δοκίμασες να πειστείς ότι αισθάνθηκες και για άλλους ανθρώπους όσα σε έκανα να νιώσεις εγώ. Μα πάλι δε με νίκησες γιατί κανείς τους δε θύμιζε όντως εμένα κι οι συγκρίσεις στο υποσυνείδητό σου ήταν πάντα αναπόφευκτες. Δοκίμασες να με καταπολεμήσεις αποφεύγοντας το όνομά μου αλλά σκόνταφτες στους φθόγγους του σε έναν κόσμο τόσο τρομακτικά μικρό όπου οι σχέσεις αποτελούν λαβύρινθο με κοινό παρονομαστή, αφετηρία και τέλος πάντα εκείνον τον έναν που κατάφερε να μας συνταράξει. Για σένα ήμουν εγώ. Ούτε τότε με νίκησες.

Δοκίμασες να κάνεις ότι περνάς τόσο όμορφα μαζεύοντας καινούργιες εμπειρίες αλλά κατά βάθος σε ενοχλούσε που ήξερες ότι κάθε δική μου νέα εμπειρία γεννιόταν χωρίς εσένα και πώς να με νικήσεις έτσι; Δοκίμασες να με νικήσεις μέσω της φθοράς που φέρνει ο χρόνος όμως είναι μπάσταρδες οι ιστορίες που έχουν ντυθεί με τόσα τραγούδια, τόσα αρώματα και τόσα μέρη. Ακόμη και φθαρμένη, λοιπόν, μπορεί να κερδίζεις μάχες μα δεν κατάφερες ακόμη να με νικήσεις.

Δοκίμασες να μην εφάπτεσαι καν με την ιδέα μου σβήνοντας ακόμη και το παραμικρό σημάδι πλασματικής παρουσίας που θα μπορούσε να μας φέρει σε νοητή επαφή μα δε με νίκησες γιατί όσα αποφεύγουμε με τόση πειθαρχία είναι εκείνα που μας καίνε πιο πολύ. Δοκίμασες να με νικήσεις λέγοντας στον εαυτό σου πως δε θα τα βρίσκαμε ποτέ μα καταβάθος ήξερες ότι δεν καταφέραμε ποτέ να αφεθούμε στην αλήθεια μας για να ισχυριστείς με σιγουριά κάτι τέτοιο. Ούτε τα “αν” που σου δημιούργησα νικιούνται.

Δοκίμασες να με νικήσεις πιστεύοντας πως τα κατάφερες μα θα είχε πλάκα η αντίδρασή σου αν ποτέ σκόνταφτα τυχαία στον δρόμο σου ξανά πιο δυναμικά από ποτέ. Άραγε πώς θα δικαιολογούσες στον εαυτό σου αυτήν την πανηγυρική ντεμέκ νίκη σου;

Να θυμάσαι πως όσες μάχες κι αν κερδίσεις ο πόλεμοι είναι που μετράνε κι αυτόυς θα τους χάνεις πάντα γιατί ποτέ δεν τόλμησες να με ζήσεις πραγματικά. Αν θες να με δοκιμάσεις αφέσου και νιώσε με. Μόνο τότε θα μπορείς να λες πως ξέρεις πια αν με νίκησες ή αν νικήσαμε κι οι δύο.

Σε όσους πολέμους κι αν με πας θα σε νικήσω. Είμαι ο έρωτας.