at a glance
Top

Ο Μικρός Πρίγκηπας

κείμενο | παναγιώτης κόκκαλης */* φωτογραφίες | παναγιώτης κόκκαλης  */* επιμέλεια Ι γιώργος παπανικολάου

μια ιστορία μικρή

Πεμπτουσιωτές*: Ο Μικρός Πρίγκηπας

 

*Εμπειρίες, αντικείμενα, εικόνες, έργα τέχνης, μουσικές, ταινίες, πρόσωπα κ.ά.  τα οποία μας συντάραξαν και στα οποία χαρίσαμε κομμάτια από τη ψυχή μας, ώστε -μέσω αυτών- να παραμείνουμε αθάνατοι.

Από μικρό παιδί θυμάμαι να ανήκω παντού, αλλά και πουθενά.

Μετέωρος ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τα βιβλία και την αλάνα, τον κόσμο των μικρών και αυτόν των μεγάλων. Και κάπου εκεί ανάμεσα, πνιγμένος από θέλω, που ποτέ μου δεν ήθελα και από άλλα που ποτέ μου δεν άκουσα, προσπαθούσα να χωρέσω.

Γιατί, δεν μπορείς να τα θέλεις όλα και εάν τα θες, δεν μπορείς να τα έχεις.

Ή μήπως, μπορείς;

Κάπως έτσι, ενώ τα πόδια μου ήταν καλά καρφωμένα στη γη, πάντοτε περπατούσα με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό.

Γιατί, όσο σημαντικό κι αν ήταν το επόμενό μου βήμα, δεν θα έχανα για τίποτε στον κόσμο το επόμενο ηλιοβασίλεμα, εκείνο το σύννεφο που θύμιζε δράκο ή κάποια πανσέληνο.

Γιατί, όσο στέρεες κι αν ήταν οι ρίζες μου, εγώ ήθελα να βγάλω κλαδιά.

Γιατί, ο κόσμος τους δεν μου ταίριαζε, μα ο δικός μου δεν μου αρκούσε. Μεγαλώνοντας, έμαθα πως ένας τύπος με πολύ περίεργο όνομα αντιμετώπιζε περίπου τα ίδια προβλήματα. Τον αποκαλούσαν Μικρό Πρίγκηπα.

Το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ με τίτλο «Ο Μικρός Πρίγκηπας» κυκλοφόρησε, για πρώτη φορά, σε μία εποχή που ο χρόνος έμοιαζε να σταμάτησε. Ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με το απόλυτο κακό.

Εντός των κοινωνιών που δημιουργήθηκαν, κάθε στοιχείο ατομικότητας και ιδιαιτερότητας συνθλιβόταν υπέρ ενός συλλογικού όντος.

Το διαφορετικό, εάν δεν ήταν δεκτικό ετεροπροσδιορισμού, εξολοθρευόταν.

Σε αυτό το πλαίσιο και με αφορμή την απροσδόκητη συνάντηση ενός πιλότου με ένα μικρό αγόρι στη μέση της Σαχάρας, ο συγγραφέας θυμάται όσα κάποιοι ξέχασαν και άλλοι καταπιέζουν.

Στο βιβλίο βρίσκεις μικρές αλήθειες, αναφορές σε όσα τελικά αξίζουν, πράγματα που άφησες πίσω σου για να «χωρέσεις» κάπου ή αυτά που σε κρατούν εκτός, χαμένο σε έναν κόσμο άγνωστο, αδιάφορο, βαρετό, επικίνδυνο. Ένα βιβλίο που εμπεριέχει όλη τη σοφία του παιδιού που υπήρξες και, εσκεμμένα ή μη, θέλησες να σκοτώσεις.

Στο ταξίδι του ο “Μικρός Πρίγκηπας” γνώρισε τον παραλογισμό που – πολλές φορές – κρύβεται στις ζωές των ενηλίκων, κατανόησε πώς αγαπά κανείς πραγματικά και συνειδητοποίησε την αξία της φιλίας. Έμαθε πως μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, γιατί την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

Περιπλανήθηκε σε κόσμους διαφορετικούς, παράξενους και σε κανένα δε βρήκε πως ανήκει.

Άλλοι θα πουν, πως δεν προσπάθησε αρκετά.

Άλλοι πως, πολύ απλά, δε ξέχασε ποτέ του τι αναζητά.

Μικρή σημασία έχει, αφού σε κάθε περίπτωση δεν του επιτράπηκε να είναι αυτό που είναι: ένα παιδί σε έναν κόσμο ενηλίκων, η ποίηση σε μία πεζή πραγματικότητα, το χρώμα σε μία ασπρόμαυρη σκακιέρα, η φαντασία σε μία στείρα καθημερινότητα.

Υστερόγραφα Αγάπης

 

Για τους ονειροπόλους, τους ρομαντικούς, τους ευαίσθητους, τους πονεμένους, τους παρίες, τους χαμένους, τους διαφορετικούς, τους καλλιτέχνες της ζωής, τα μικρά και μεγάλα παιδιά, τα παραδείγματα προς αποφυγήν που είναι τελικά προς μίμηση.

 

«Στους μεγάλους αρέσουν τα νούμερα. Όταν τους μιλάτε για έναν καινούργιο φίλο, δε ρωτάνε ποτέ τα ουσιώδη. Σε ρωτάνε: «Πόσο χρονών είναι; Πόσα κιλά ζυγίζει; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;».

 

Για τα αστέρια: «Κάτι πραγματάκια χρυσαφένια, που κάνουν τους τεμπέληδες να ονειροπολούν. Εγώ, όμως, είμαι σοβαρός. Δεν έχω χρόνο για ονειροπολήσεις».

 

Για τη φιλία: «Για σένα, δεν είμαι μία αλεπού, ίδια μ’ εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν, όμως, μ’ εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο…»

 

Για τις δυσκολίες: «Αυτό που ομορφαίνει την έρημο, είναι που κρύβει κάπου ένα πηγάδι».