κείμενο | άννα -μαρία χατζή */* φωτογραφίες | άννα -μαρία χατζή */* επιμέλεια Ι γιώργος παπανικολάου
κείμενο | άννα -μαρία χατζή */* φωτογραφίες | άννα -μαρία χατζή */* επιμέλεια Ι γιώργος παπανικολάου
« Το τοπίο στην ελληνική φωτογραφία διατηρεί ζωτικότητα σε μια εποχή όλο και πιο αστική, τεχνολογική, καταναλωτική, άυλη: Ίσως, γιατί η εμπορευματοποιημένη εικόνα του παραμένει μια γοητευτική βιτρίνα, πίσω από την οποία αρκετοί φωτογράφοι θέλουν να εκτείνουν το βλέμμα τους » γράφει o Ηρακλής Παπαϊωάννου, επιμελητής της έκθεσης «Landscape Stories» που φιλοξενεί αυτό το διάστημα το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Συνειρμικά, έρχονται στο μυαλό μου, τα λόγια ενός μαθητή μου της Τρίτης Δημοτικού, ο οποίος μου είχε πει σε μια συζήτησή μας, ότι «είναι λογικό να αγαπάμε τη φύση αφού σ’ αυτή μένουμε, σ’ αυτήν περπατάμε, αυτή είναι η μητέρα μας».
Κάπως έτσι, ενώνω τα κομμάτια ενός παζλ σκέψεων που είχα, πριν πάω στην εν λόγω έκθεση. Αναρωτιόμουν, τι είναι αυτό που θα κάνει τους ανθρώπους, να επισκεφθούν μια φωτογραφική έκθεση με θέμα τα τοπία, τη στιγμή που υπάρχει τόσο εύκολη πρόσβαση σε οποιουδήποτε είδους εικόνας εκεί έξω.
Τα λόγια αυτά, όμως, μου το έκαναν ξεκάθαρο: μια έκθεση φωτογραφίας η οποία αναδεικνύει το ελληνικό φυσικό και περιαστικό τοπίο είναι πιο αναγκαίο και επίκαιρο από ποτέ. Σε μια εποχή που όλα τρέχουν και εξελίσσονται στο αστικό τοπίο, οι άνθρωποι αναζητούν το καταφύγιό τους στο φυσικό τοπίο.
Αυτή η «γοητευτική βιτρίνα» φαίνεται πως, εκτός από το ενδιαφέρον των φωτογράφων, προσελκύει και το ενδιαφέρων των ανθρώπων. Τοπία οικεία και ανοίκεια, τόποι ξεχασμένοι και υπό αλόγιστη ανθρώπινη εκμετάλλευση, τόποι μακρινοί και πολύ κοντινοί, τοπία με ανθρώπινες φιγούρες βγαλμένες από μια άλλη εποχή, τοπία στον απόηχο της πυρκαγιάς και τοπία ανέγγιχτα.
Κάθε φωτογραφία είναι μια αφήγηση, κάθε φωτογραφία έχει μια ιστορία από πίσω, η οποία σε ξεναγεί στον κόσμο του κάθε φωτογράφου. Δεκαεννιά φωτογράφοι: Κωνσταντίνος Γδοντάκης, Γιώργος Γιατρομανωλάκης, Κατερίνα Διγώνη, Κώστας Καψιάνης, Δημήτρης Κοιλαλούς, Μπάμπης Κουγεμήτρος, Γιάννης Κουκουράκης, Πέτρος Κουμπλής, Γιάννης Κωνσταντίνου, Ηλιάνα Μεϊντάνη, Περικλής Μπούτος, Ρέα Παπαδοπούλου, Κοσμάς Παυλίδης, Αχιλλέας Τηλέγραφος, Κωνσταντίνος Τούντας, Μαρίνος Τσαγκαράκης, Πάνος Χαραλαμπίδης και Μαίρη Χαιρετάκη, Jeff Vanderpool, δεκαεννιά διαφορετικές προσεγγίσεις. Μεταξύ τους και ο δάσκαλός μου, Κοσμάς Παυλίδης, φωτογράφος της σχολής «Stereosis».
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω επίσης, το γεγονός ότι επισκέφθηκα το μουσείο την Παγκόσμια Ημέρα Βραδείας Θέασης της Τέχνης (2 Απριλίου), κατά την οποία το μουσείο είχε οργανώσει μια δράση.
Σε αυτήν, ο κόσμος που συμμετείχε, έπρεπε να αφιερώσει δέκα λεπτά μπροστά από επιλεγμένα έργα, με το χαρακτηριστικό σήμα της χελώνας, να τα παρατηρήσει και να γράψει γι’ αυτά, με σκοπό οι παρατηρήσεις να συζητηθούν στο τέλος της δράσης στο υπέροχο καφέ του μουσείου, με θέα τη θάλασσα.
Ανάμεσα στους παρατηρητές και στις εικόνες χάθηκα κι εγώ παρατηρώντας τους, παράλληλα. Έφυγα από εκεί, γεμάτη και ανακουφισμένη, που υπάρχει αυτή η ανάγκη για τέχνη, για δράση, για απόδραση.
«Landscape Stories» λοιπόν, μια έκθεση που πρέπει να δεις γιατί ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο. Θα βρίσκεται στον μοναδικό χώρο του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης μέχρι τις 28 Αυγούστου, καθημερινά εκτός Δευτέρας 11:00-19:00.
Καλή εξόρμηση!