οπλίσατε ευαισθησία, σκοπεύσατε, πυρ!
συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | αρχείο τάκη χρυσικάκου
“Οι άνθρωποι δεν φεύγουν. Τους κουβαλάμε. Κανείς δεν πεθαίνει. Όσο ζούμε εμείς, όσοι “χαιρέτησαν”, κυκλοφορούν μέσα μας. Η απώλεια είναι δυσβάσταχτη. Αυτό που κουβαλάς δεν είναι λυτρωτικό, ούτε επουλωτικό. Μια πληγή φέρεις, που στην κάθε θύμηση, την ξύνεις. Δεν έχεις την καθημερινότητα του άλλου. Που δεν είναι εκεί για σένα. Ειδικά όταν γνωρίσεις από μικρός την απώλεια δικών σου ανθρώπων, όπως εγώ. Απώλεια μάνας και αδελφής. Αυτή είναι η απόλυτη αγάπη, που δεν θα ξαναβρείς ποτέ. Δεν υπάρχει σύντροφος να σου την αναπληρώσει. Οι ερωτικές σχέσεις είναι -τρόπον τινά- ανταποδοτικές. Η σχέση αίματος, ειδικά της μάνας και της αδελφής που είχα και ήταν σαν δεύτερη μάνα μου, ήταν δεδομένες. Άλλες σαν αυτές δεν υπάρχουν. Δεν θα ξαναϋπάρξουν. Δεν μπαίνουν σε “συναλλαγή”. Ο άντρας αυτό ψάχνει στο υπόλοιπο της ζωής του. Και έπειτα η ζωή του αρσενικού γίνεται δύσκολη. Μια δοκιμασία”…Ο Τάκης Χρυσικάκος στο rejected…
Η σκληρότητα είναι η άμυνα του ευαίσθητου.
Δεν μπόρεσα ποτέ να πω ότι "τα έχω όλα". Γιατί, απλούστατα, μου έλειπαν τα βασικότερα.
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές
η άρνηση στην εξαίρεση
έχεις τρεις επιλογές