at a glance
Top

αποφώνηση καλοκαιριού

κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου

μυστήρια πλάσματα

Καλοκαίρι. Ελευθερία, ξενύχτια, διακοπές, ανεμελιά και πολλά τέτοια ωραία…μέχρι πέρυσι. Περίεργο καλοκαίρι το φετινό. Άλλες μυρωδιές, άλλα ωράρια, άλλο πρόγραμμα (ή καθόλου), άλλες προτεραιότητες. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν ήταν καλύτερο ή χειρότερο. Μάλλον κάπου καλύτερο, κάπου χειρότερο. Σίγουρα διαφορετικό. Σίγουρα μας άφησε όλους διαφορετικούς. Καλά, ας μη μιλάω για άλλους. Εμένα με άλλαξε. Τι εννοώ;

1. Έμαθα πως όσα λιγότερα παίρνεις στην παραλία, τόσο πιο ωραία περνάς. Αρκεί μια πετσέτα, ένα καπέλο, ένα βιβλίο και μια μπύρα. Α, και μια φίλη. Λίγα και καλά, λίγοι και καλοί. Όπως η ζωή μας όταν μεγαλώνουμε.

2. Ανακάλυψα πως όταν χάνεις πράγματα που θεωρούσες δεδομένα, τότε (μετά το πρώτο σοκ) καταλαβαίνεις τι σου λείπει πραγματικά και τι σου ήταν απλά μια συνήθεια. Εγώ, για παράδειγμα, θα έδινα τα πάντα για μια καλοκαιρινή συναυλία, αλλά δεν μου έλειψε και πολύ το γυμναστήριο…

3. Είδα πως την καλύτερη θέα την έχουν οι ταράτσες, οι βεράντες των φίλων, τα παγκάκια στη θάλασσα και τα παλιά, πέτρινα καφενεία στα χωριά. Τα τελευταία έχουν και το καλύτερο τσίπουρο. Εξακριβωμένο.

4. Άκουσα πως “μέχρι και το γλυκό που τρως είναι πιο νόστιμο όταν είσαι με αυτόν που αγαπάς” από μια κυρία που έτρωγε δίπλα μου στο πάρκο το παγωτό της, μόνη της πια – εδώ και χρόνια- όπως μου εκμυστηρεύτηκε… Και την πίστεψα, γιατί θυμήθηκα πως και τα δικά μου πιο νόστιμα παγωτά ήταν μαζί με αγαπημένους μου ανθρώπους.

5.  Παραδέχτηκα πως τα “ποτέ” γίνονται “πάντα” σε μια στιγμή, και πως όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω, έχω ταλέντο στο να αναιρώ και να στραπατσάρω τον απόλυτο εαυτό μου. Σε μια στιγμή.

5+1.  (Μπορούσα να γράψω 6 αλλά πάντα μου άρεσε αυτό το +1 στις λίστες…) Επιβεβαιώθηκα στο ότι κάθε φορά που περνάει από το μυαλό μου να αλλάξω κάτι, κι ας είναι ρίσκο, κάτι παραπάνω ξέρω και πρέπει να με εμπιστεύομαι. Συνήθως, μου βγαίνει σε καλό. Κι αν όχι; Τουλάχιστον ηρεμεί η ψυχούλα μου. Τουλάχιστον, το δοκίμασα. Τουλάχιστον, δεν έχω απορίες κι απωθημένα. Τουλάχιστον, νιώθω ότι όρισα εγώ τη ζωή μου. Και-τάχα-πόσο κακή μπορεί να είναι μια αλλαγή;

(*Τα 7,8,9 & 10 τα κρατάω για υλικό για το χειμώνα… )