κείμενο | αλέξης τσιάμογλου */* φωτογραφίες | αρχείο αλέξη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
“Θα χορέψω, ίσως λίγο άτσαλα, αλλά θα χορέψω”
Αμήχανος… Πώς γράφεις για την καθημερινότητα σου ή προσωπικές σημειώσεις όταν έχουμε πόλεμο και καταιγισμό σκληρών εικόνων θανάτου, δυστυχίας, ξεριζωμού; Κατακερματισμένα και σκόρπια, όπως έκανα πάντα. Η καθημερινότητα μου έχει πολλά χαρτάκια και σημειώσεις που συσσωρεύονται και περιμένουν να μπουν/εισχωρήσουν σε κάποιο έργο.
Στα 18 μου, δούλευα σε κλειδαράδικο, κολλώντας διαφημιστικά αυτοκόλλητα, ώστε να μπορώ να πηγαίνω ανελλιπώς στο Decadence και να χορεύω. Όταν με ρωτούν πως ξεκίνησα χορό, απαντώ ξεκάθαρα από ζήλια προς τον μεγαλύτερο αδερφό, τον οποίο και θαυμάζω. Ο χορός και η χορογραφία, για μένα, είναι η πλατφόρμα μέσα από την οποία κάνω, σκέφτομαι και μεταβολίζω τον κόσμο (μου).
Δεν ξέρω αν η μέρα ξεκινά, στη μέση της νύχτας, που ο μικρός μου γιος έρχεται με ποδοβολητό να ξαπλώσει στο κρεβάτι μας ή με το καθιερωμένο πλύσιμο πιάτων με τη συνοδεία της Anna Calvi και του τραγουδιού “Desire”.
Related posts:
τα μεγάλα αγόρια είναι μικρά παιδιά...
έχεις τρεις επιλογές
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
η περιοδεία του αξέχαστου