Διέξοδος είναι και η πρόβα . Το αποτύπωμα που μου αφήνει, είναι ότι πάω νεκρή και φεύγω ζωντανή. Μια αίσθηση οξύμωρη. Μεταφυσική.. Οξυγόνο! Άνθρωποι! Αγαπώ αυτά τα πλάσματα και αναπολώ κάθε φορά εκείνη την περίοδο, τρία χρόνια πριν, όταν ήρθαμε πρώτη φορά, αντιμέτωποι με το κείμενο αυτό. Πόσα μπορούν να αλλάξουν σε τρία χρόνια; Δένομαι πολύ . Δένομαι με ήχους και αγγίγματα. Θα μου λείψουν τα χαχανητά με την Άννα και η επίπληξη του Ανδρέα. Είναι μοτίβο πλέον.

Διέξοδος είναι η κάθε στιγμή που νιώθω το σώμα μου ζωντανό. Η νύχτα. Ο αέρας. Ο καθένας καλείται, κάποτε, να ορίσει την δική του διέξοδο. Ο βοσκός βρίσκει την δική του διέξοδο, την δική του ανάσα. Ζούμε από ανάσες και τρεφόμαστε με αναμνήσεις.

Η ρουτίνα της πόλης τώρα, που καλοκαιριάζει έχει πλάκα. Οι άνθρωποι γλυκαίνουν την άνοιξη. (Είμαι σε ένα γλυκοπωλείο και ένα γλυκό το αποκάλεσαν «Αντιγόνη». Τέλειο.) Βιώνουμε μια κοινωνική πραγματικότητα που έχουμε ανάγκη από άφθονες «Αντιγόνες» , «από τάσια γεμάτα πετιμέζια» που λέει και ο βοσκός…

«Ήμην ο άνθρωπος , όστις κατόρθωσε να συλλάβει με τα χείρας του προς στιγμήν εν όνειρο, το ίδιον όνειρόν του». Επανέρχομαι βίαια στα όνειρα, και σας προσκαλώ να έρθετε να ακούσετε μια πολύ όμορφη ιστορία ( κατ’ εμέ καθόλα διαχρονική) . 6,7,8 Μάη στο Θέατρο Άνετον . Και καλές βουτιές στους τολμηρούς, μιας που καλοκαίριασε!

•  Η Λίλη Αδρασκέλα συμμετέχει στη παράσταση “Όνειρο στο κύμα”.