«Πρίγκηπας και Φτωχός» στο Εθνικό Θέατρο. Σε αυτή την παράσταση, έχω την ευκαιρία να παίζω τον πατέρα του φτωχού και τον πατέρα του πρίγκηπα, τον βασιλιά. Λέω ευκαιρία, επειδή πιστεύω πως σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μέσα του και το κακό και το καλό και σε αυτή την παράσταση μου δίνεται η ευκαιρία να το μοιραστώ. Να ερμηνεύσω δύο πατεράδες, ο ένας βιβλικά κακός, ο «Τζον Κάντι», ο φτωχός πατέρας, δεν μπορεί κανείς να βρει καλοσύνη μέσα του. Ο φόβος είναι η κινητήριος δύναμή του, αυτόν προκαλεί στην οικογένειά του, αυτόν νιώθει συνεχώς από όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Ο άλλος ο βασιλιάς «Ερρίκος ο 8ος», μέγας σφαγέας και τύραννος, είναι ένας καλός πατέρας, πλέον ετοιμοθάνατος και έχει αποθέσει όλες τις ελπίδες του για αθανασία στο μοναχογιό του. Να συνεχίσει την μοναρχία του με απόλυτη εξουσία. Όλοι να λένε «εξαίσιος βασιλιάς σαν τον πατέρα του».

Πέρα από την πρακτικότητα (έπρεπε να παίξω πολλούς ρόλους, γιατί οι ρόλοι του έργου είναι πάρα πολλοί) άρπαξα την ευκαιρία και σκέφτηκα: πως να κάνεις δύο πατεράδες σε μια παράσταση είναι σχόλιο προς την μονοδιάστατη ερμηνεία που συνήθως δίνεται στις παιδικές παραστάσεις για τους κακούς γονείς. Ελπίζω να τα καταφέρνω.

Τέλος, έχω κι άλλο «ταξίδι»,  παράσταση που ολοκληρώνεται αυτό το Σάββατο στο Μικρό Εθνικό στο Rex. Και έχω την τύχη να συμμετέχω. Είδα  τη παράσταση πέρσι, συγκινήθηκα απερίγραπτα όπως όταν συγκινούμαι με τον ήλιο, με μια σκιά, με μια παλιά φωτογραφία, με έναν σκύλο, με ένα όμορφο κορίτσι σε ένα πλοίο, με τα βουνά που παλεύουν τα σύννεφα, με τον χρόνο που περνά, με τα παιδιά που ουρλιάζουν. Δεν ξέρω τι με συγκινεί σε όλα αυτά, αλλά με συγκινεί. Η παράσταση είναι η ιστορία των ανθρώπων που ήταν γυμνοί και αθώοι, μια μέρα ή  μάλλον νύχτα, κάποια εξουσία τους έφερε την διαμάχη και αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν γεμάτοι ενοχές. Η παράσταση είναι αυτό το ταξίδι. Το ταξίδι με προορισμό το «δεν φταίω εγώ».

• Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Πρίγκηπας και Φτωχός» και στο «Ταξίδι» στο Εθνικό Θέατρο.