Δύσκολη θεατρική χρονιά. Ελάχιστες οι παραστάσεις στην Αθήνα που πηγαίνουν εισπρακτικά καλά, ενώ στη Θεσσαλονίκη είναι πιο «απαλή» η κατάσταση, αν και σαφώς είναι πολύ «μικρότερη η αγορά», όπως και οι επιλογές. Η Ελένη Ράντου πηγαίνει εξαιρετικά στην Αθήνα με τη «Τζάσμιν»  στο θέατρο ΔΙΑΝΑ και με τη νέα χρονιά θα βρεθεί στο ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ της Θεσσαλονίκης. Ο Αντίνοος Αλμπάνης με το «Φινιστρίνι» θα είναι και το πρώτο Δευτερότριτο του Δεκέμβρη στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ της Θεσσαλονίκης, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα της «δύσκολης εποχής», με τρίτη παράταση λόγω κοσμοσυρροής.

…και ποιος σου είπε ότι το θέατρο δεν έχει και «Δούλες»;

Στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ ξανά, ένα εξαιρετικό ανέβασμα από τις «Δούλες» με τρεις εξαίρετες κυρίες. Κάτια Γέρου, Κωνσταντίνα Τάκαλου και Μαριάννα Κάλμπαρη στο αγαπημένο έργο του Ζενέ. Αυτό το Σαββατοκύριακο και μόνο, ένα έργο για την εξόντωση της εξουσίας. Τα «θηλυκά» μικρά και μεγάλα όνειρα που δεν μπορείς να τους κρυφτείς. Σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη-κρατήστε φοβερές ερμηνείες και κλείστε εισιτήρια.

…και ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει η πρόταση γι αυτή την εβδομάδα;

Σάββατο απόγευμα ήμουν στη Μονή Λαζαριστών. Στη νεανική σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε.. Κοίταξα τον ουρανό, όπως ο «Κρίστοφερ». «Όταν κοιτάς τον ουρανό τη νύχτα, βλέπεις αστέρια που απέχουν εκατοντάδες και χιλιάδες έτη φωτός από σένα. Και μερικά από αυτά δεν υπάρχουν πια. Γιατί το φως τους κάνει να φτάσει πολύ καιρό σε εμάς. Κι αυτό σε κάνει να νιώθεις πολύ μικρός. Κι αν περνάς δύσκολα στη ζωή σου, είναι ωραίο να σκέφτεσαι πως ό,τι σου συμβαίνει είναι αμελητέο. Που σημαίνει ότι είναι τόσο μικρό, που δεν πρέπει καν να το παίρνεις υπόψη σου, όταν υπολογίζεις κάτι. Από ΄δω, δεν μπορώ να δω κανένα αστέρι. Φταίει η φωτορύπανση που υπάρχει στο Λονδίνο. Τα φώτα από τους δρόμους, τους προβολείς, τα φώτα των αυτοκινήτων, τα σύννεφα καλύπτουν το φως των αστεριών». Μια σπουδαία ερμηνεία από το Βασίλη Ντάρμα στο «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» σε σκηνοθεσία της -απλά υπέροχης- Ελεάνας Τσίχλη. Για λίγες ακόμη παραστάσεις, το έργο που θα σου «ταρακουνήσει» την οπτική στο διαφορετικό. Μην τυχόν και δεν..

Τελειώνοντας, ρώτησα τον Αντώνη Λουδάρο, τι καλύτερο προσδοκά ο ίδιος να συμβεί -προσωπικά- στο δεύτερο κύκλο παραστάσεων «Σκηνές από ένα γάμο» που πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Σοφούλη, κάθε Δευτερότριτο, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων και τι παράλληλα πραγματοποιεί, τη χειμερινή σεζόν στην Αθήνα. Κι εκείνος απάντησε…

«Θεωρώ πως φέτος η παράσταση έχει ωριμάσει ακόμα περισσότερο. Αυτή είναι άλλωστε η μαγεία του θεάτρου, κάθε παράσταση είναι διαφορετική, ζυμώνεται μέσα σου συνεχώς η κάθε ατάκα του κειμένου, περνάει ο χρόνος και τα καθημερινά σου βιώματα έρχονται και κουμπώνουν με όσα λέει το κείμενο. Έπειτα η επαφή με τον κόσμο, που έρχεται μετά την παράσταση και συζητάει το πώς «είδε» εκείνος το έργο σου δίνουν μια οπτική που ίσως δεν είχες δει. Τα μηνύματα που δεχτήκαμε πέρσι μας έκαναν να θέλουμε με την Παυλίνα Χαρέλα να επαναλάβουμε το έργο «Σκηνές από ένα γάμο». Είναι ένα έργο που γεννά ατελείωτες συζητήσεις…

Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το γεγονός ότι έχω τη χαρά να σκηνοθετώ δύο παραστάσεις, τις «Σκηνές από ένα Γάμο» και την «Παριζιάνα» σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα, που είναι εξαιρετικές παραγωγές και με γεμίζουν τόσο πολύ καλλιτεχνικά. Δευτερότριτα θα βρίσκομαι στο Θέατρο Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη και από Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Broadway σκηνοθετώ και παίζω στην «Παριζιάνα«, ένα μιούζικαλ υπερπαραγωγή, με ένα καστ για το οποίο νιώθω εξαιρετικά υπερήφανος!»