Θέλω να σκοτώσω άνθρωπο.

Ν’ ανησυχήσω;

Δεν ξέρω. Εγώ το είπα μη λες ότι δε σε είχα προειδοποιήσει. Θέλω να σκοτώσω άνθρωπο.

Κι εγώ μαζί σου, αλλά κάτι μου λέει ότι πρέπει να σταθώ εμπόδιο σ’ ένα ενδεχόμενο τέτοιο σχέδιο.

Εντάξει θεωρία παραμένει ακόμα… σχέδιο επί της ουσίας δεν υπάρχει.

Πάλι καλά.

Ναι, είμαι σε σκέψεις…

Όνομα, επίθετο θα μου πεις ή οικογένειες-δε-θίγουμε;

Α όχι, κανέναν συγκεκριμένο.

Άνθρωπο απλά.

Ναι.

Και όχι μπαμ-και-κάτω. Αργό… Αργό θάνατο… Μαρτυρικό.

                              Α, τον θες και αργόσυρτο.

Ναι αμέ.

                              Αρχίζω και φοβάμαι…

Καλά κάνεις.

                             Και πως σου ξύπνησε τώρα ο κόκκινος κύκλος; Στα καλά καθούμενα;

Νεύρα.

                            Νεύρα;

Ναι. Μην κοιτάς εσύ που τρέχεις το λογισμό. Στο άλλο ημισφαίριο νιώθουμε! Και για να περάσουν τα νεύρα τι θες;

                            Τι θες;

Θες ένα μικρό δράκο, να ρίξεις ένα dracarys διακριτικό, να γίνει ένα ήσυχο παρανάλωμα, κι αργά-αργά να σιγοκαίει… τι πιο απλό;

Draca-τι;

                            Dracarys. Game of Thrones μαζί δε βλέπαμε ρε;

Α δεν ξέρω, δεν πρόσεχα… Κοιτούσα αν θα τσιμπήσω ποπ-κόρν ή τα άλλα τα γαριδάκια…

                           Ποια γαριδάκια;

Τα ωραία… που είναι σαν κώνοι… που τα φοράς στ’ ακροδάχτυλα και κάνεις «γκρρρρ»… που δεν ξέρει κανείς πως τα λένε.

                          Χμ… τάισμα κώνος-γαριδάκι… μέχρι θανάτου.

Τι θέλω και μιλάω;

                          Μια που το ‘πες, ο κόκκινος κύκλος αληθινές ιστορίες δεν είναι;

Α, όχι! Να κάτσεις να δεις, να πάρεις ιδέες;  Ε όχι, λοιπόν, δεν είναι όλες οι ιστορίες αληθινές. Έχει και φανταστικές ιστορίες.

                          Ξενέρωσα.

Πάλι καλά γλιτώσαμε το φονικό απόψε.

Έλα ηρέμησα, ηρέμησε.

Σίγουρα;

Ναι, ρε. Μού ‘φυγε. Έτσι πάει. Είσαι  στ’ αυτοκίνητο, οδηγείς, περνάει ο άλλος και σε κόβει παραβιάζοντας το STOP. Πλακώνεσαι στα φρένα. Κι αφού ρίξεις δυο-τρία θυμιατά σου φεύγει ένα «άντε πέθανε!». Μετά μετράς μέχρι το δέκα και γύρω στο πέντε-έξι αρχίζεις και συνειδητοποιείς: «μόλις ευχήθηκα σ’ έναν άνθρωπο, να έχανε τη ζωή του, να άφηνε σπίτι, ορφανά, αδέρφια και παππούδες… για ένα STOP». Έχεις κάνει «μηδέν-εκατό και πάλι μηδέν» σε περίπου μισό λεπτό, κι επιστρέφεις στη ζωή σου βάζοντας στόχο «αυτή να ‘ναι η τελευταία φορά».

Έλα ποιον κοροϊδεύεις;

Καλά μωρέ, αλήθεια μου ξέφυγε τότε. Δε θα τον έκανα τίποτα τον άνθρωπο. Άμα βρισκόμασταν, θα τον κερνούσα και γαριδάκια – κώνους.

Κι άμα δεν του άρεσαν;

Τα γαριδάκια – κώνοι… αρέσουν σε όλους!